Dag 11: Rondje Ella

Wat een dag! Hopelijk zitten onze ingewanden nog op de plek waar ze horen, want we hebben vandaag heel wat hobbelige wegen gezien. Deze vakantie plannen we iets minder en we kijken waar we zin in hebben. Gisteravond kwam de hoteleigenaar naar ons toe en deelde een paar tips met ons. Je kon hier een mooi rondje rijden en daarin zou je verschillende watervallen en bezienswaardigheden tegenkomen. Dat leek ons wel wat! Vanmorgen heeft hij nog even de details uitgelegd en daarna konden we op pad. 

Google Maps neemt regelmatig een loopje met ons en dat was vanmorgen weer het geval. Er was ons verteld dat de weg goed te doen was, maar het lot had vandaag andere plannen met ons. De eerste bestemming was Lipton’s seat. Een theeplantage met een mooi uitzicht. We stopten onderweg nog bij een tempel waar Buddha uit de rotsen gehakt was. Hier hebben we niet echt foto’s gemaakt, omdat er verschillende mensen aan het bidden waren en we dat niet gepast vonden. Na deze korte stop vervolgden we onze weg richting de theevelden. Al snel moesten we van de hoofdweg af en reden we een hobbelig pad in. Hopelijk was dit niet de hele tijd zo, maar wat zaten we ernaast… 

Het werd steeds erger. Er waren complete kraters uit de weg geslagen en we hielden ons hart vast wat betreft Ellie. Ook een beetje letterlijk, want we werden gigantisch door elkaar geschud. We vonden het beide niet leuk, maar we zaten al te diep in de ellende. Af en toe scheurde er een andere tuktuk voorbij dus dat was een fijn idee. Het was dus wel mogelijk. 

Onderweg kwamen we allerlei theepluksters tegen met zakken op hun hoofd. Het zag er zo zwaar uit! Op een paar centrale punten kwamen ze bij elkaar om de zakken te verzamelen zodat het naar de fabriek vervoerd kon worden. Af en toe zagen we een paar vrouwtjes bij de weg zitten terwijl ze aan het eten waren. De omweg had ook nog een ander voordeel: de uitzichten waren prachtig! Er was bijna niemand en we reden midden door de theevelden heen. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere. Het scheelde dat we tussendoor even konden stoppen om van het uitzicht te genieten, want anders hielden we deze rit niet vol hoor. We hebben een filmpje met de GoPro gemaakt en het gehobbel ziet er nog grappiger uit dan dat het voelt. Hopelijk kunnen we die ook uploaden. 

Na een rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we bij de top. Er stonden verschillende mannen klaar om ons een parkeerplek aan te wijzen. Of die erbij hoorden weten we nog steeds niet, maar we hebben ze bedankt en zijn doorgelopen. Ze probeerden ons ook nog te porren voor een kopje thee, maar helaas. Aan ons hadden ze vandaag geen goede klant, want onze blaas stond al op knappen van alle thee bij het ontbijt. De wolken waren al gearriveerd en van het uitzicht was niet alles meer te zien. Gelukkig hadden we onderweg al mooie dingen gezien! Toen we weg reden riep er nog een groepje taxichauffeurs “tuktuk!” naar ons. Ze blijven het leuk vinden. Wij trouwens ook. 

De terugweg verliep beter. Het schudde nog steeds als een malle, maar al snel kwamen we op een A-weg. Of dat helemaal was wat we gewend waren…  Een avontuur was het in ieder geval wel. Uiteindelijk kwamen we aan bij een waterval waar we konden zwemmen. Nergens zagen we een plek om dit te doen en achteraf bleek dat we verkeerd waren. Het was nog steeds de moeite waard en Stefan wilde natuurlijk weer verder naar boven klimmen. Die schoot omhoog en ik kroop er bijna achteraan. Stefan schopte per ongeluk een steentje weg en ja hoor! Die schoot rakelings langs mijn scheen en zorgde voor een klein sneetje. Nu is het weer mooi in evenwicht, want de schaafwond op rechts is er ook nog steeds. 

Door naar de volgende waterval met de naam Secret Waterfall. De weg ernaartoe was weer bijzonder, maar het was echt door het binnenland. Hoe de mensen wonen is soms wel minimaal en dat zie je op die plekken heel erg goed. We reden langs de waterval en een mevrouw riep al uit volle borst “SECRET WATERFALL!” Rustig maar even, we komen eraan. Tot zover het 'secret' gedeelte.. Eerst konden we de ingang niet vinden, dus het deed zijn naam eer aan. Later zagen we dat je door een terras moest lopen (slim gedaan) om bij een trap naar beneden te gaan. De waterval stelde niet zo heel veel voor, maar die konden we afstrepen. 

Nog een laatste stop en dit was wederom een waterval. Dit keer aan de weg dus kon het een snelle tussenstop worden. Ik was er namelijk ondertussen wel klaar mee, want water is water. We waren al zes uren onderweg! Deze was ook prachtig hoor en Stefan wilde nog even wat verder lopen. Wat had ik daar zin in zeg! Er poseerde nog een meisje op een steen en een jongen besloot in het water te lopen. Dat werd meteen door de politie opgemerkt, want die blies keihard op een fluitje. Op het bord bij de ingang stond dat er hier 36 doden waren gevallen en dat werden er dus bijna twee meer. 

Nog een klein stukje verder en dan waren we alweer in het centrum. Daar scoorden we nog even een houten tuktukje voor onszelf en daarna was het mooi geweest. De hoteleigenaar kwam meteen naar ons toe en vroeg hoe we het hadden gehad. We waren nogal vroeg terug vond hij. Wij hebben het vaak redelijk snel gezien dus misschien was dat de reden. Onze was was vanmorgen nog niet klaar en dat heeft hij zonet nog helemaal voor ons opgehaald. We kregen het gestreken en in plastic terug dus de service was top. Nog even relaxen op ons terras en dan gaan we maar weer eens uit eten. De tijd gaat nu wel erg snel hoor, we zijn al over de helft. Morgen gaan we naar de zuidkust en dat is alweer het laatste gedeelte van onze reis door dit prachtige land. Gelukkig mogen we nog een weekje cruisen door Sri Lanka!