Dag 16: Mirissa - Unawatuna

Gisteravond hebben we wel een kwartier gelopen richting het centrum. Ik heb over de hele wereld tips endergelijke opgeslagen (je weet nooit wanneer je het nodig hebt) en daar zat ook het restaurant van gisteren tussen. Het terras bestond uit plastic stoeltjes waar je bijna doorheen zakte en er zat niemand. Eerst erlangs lopen, toen weer terug en uiteindelijk besloten dat we de gok maar gingen wagen. Mijn gerecht was wat aan de koude kant, maar ach. We betaalden er ook bijna niks voor. 

We werden nog een paar keer wakker gemaakt door vuurwerk en geluiden die we niet helemaal thuis konden brengen. Om 7.00 uur werden we gewekt door de liedjes die uit de tempel kwamen. Pluk de dag! 

Toen we even op het balkon zaten zagen we in de verte de aapjes door de bomen slingeren. Het leek erop dat ze de kant van ons balkon op kwamen. We hebben beide niet zo’n goede relatie met dit soort apen, dus beter blijven ze aan de bomen aan de overkant slingeren. Ze moeten dat vast gevoeld hebben, want waar kwamen ze? Bij ons op het balkon. Stefan heeft gefilmd en ik ben erg benieuwd naar de kreten die werden geroepen. Het zal gevarieerd hebben tussen “Snel, de deur dicht!” tot “Die komen gewoon binnen als ze dat willen!” met af en toe een paar gilletjes tussendoor. Stefan waagde zijn leven nog om de e-readers van de tafel te pakken voor het geval dat. Een gemene blik van een aap kon toen niet uitblijven. 

Het was slechts een uurtje rijden naar het volgende hotel. Onderweg kwamen we langs verschillende surfersdorpjes en zagen we mannen op een paal in de zee zitten. Ze hengelen zo vis uit de zee. Heel leuk om dat eens te zien! We zitten vrij achteraf en naar het dorp is het ongeveer een kwartiertje rijden. Het hotel stelt niet teleur, want het ziet er prachtig uit. We werden verwelkomt met een smoothie en konden meteen onze kamer in. Het ruikt er naar mottenballen en het bed voelt als een blok beton, maar verder echt heel mooi. Hier komen onze laatste dagen wel om. 

Ik zag dat ik gebeld was door een onbekend nummer. Al vrij snel kwam er een appje achteraan. Het kwam van het hotel waar we hiervoor verbleven. Wat moest die van ons? Hij kwam even melden dat we vergeten waren om de items uit de minibar af te rekenen. Dat leek ons eigenlijk onmogelijk, want de twee flesjes water mochten we pakken. Na wat over en weer te hebben geappt hebben we niks meer gehoord. Het blijft een beetje vreemd. 

Eigenlijk hebben we de rest van de dag alleen maar aan het zwembad gezeten. Op het terras naast de ligbedjes kon je een pizza bestellen, dus daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Oplettende Russen die al bij het zwembad zaten zagen een varaan op het terrein. Vanavond boeken we waarschijnlijk een tuktuk naar het centrum zodat we zelf niet hoeven te rijden. Morgen verkennen we Galle en het strand.