Dag 18: Unawatuna - Colombo

Vannacht heb ik gelukkig beter geslapen. We werden alleen wakker van een aap die op ons dak besloot te springen en een keertje van de warmte. Zoals afgesproken zaten we stipt 7.30 uur aan het ontbijt. De medewerkers stonden ons al op te wachten. Eentje knakte zijn vingers en ik gruwel daar altijd zo van. Ik begon te lachen waarop hij ook moest lachen. Toen we uiteindelijk de enigen waren die overbleven, knoopte een van de bediening een gesprekje met ons aan. Hoe de tuktuk beviel, waar we waren geweest en wat we nu gingen doen. Toen ik het filmpje van de hobbelige weg van eerder deze week in Ella liet zien, konden ze allemaal hun lach niet inhouden. Ze zeiden dat dat niet de goede weg was en daar waren we inderdaad zelf ook al achter! We hebben hier echt een goede tijd gehad de laatste twee nachten. 

De lange rit begon om 8.30 uur. De manager van het hotel benoemde nog even dat het wel echt fijn zou zijn als we rond 13.00 uur in Colombo zouden zijn, want anders was de drukte bijna niet te doen. Na een tijdje zijn we zelfs nog gestopt aan zee, want we hadden nog geen foto met Ellie! Dit zijn we alleen in Canada vergeten, maar verder hebben we overal een foto met ons voertuig. 

We waren voor de spits in Colombo, maar het was evengoed druk. Gelukkig liep het allemaal wel door en heb ik een hele goede chauffeur die bijna net zo rijdt als een local. Naast ons stopte nog een motorrijder die ineens vroeg hoeveel we hadden betaald voor deze tuktuk. Toen we het bedrag noemden knikte hij en we zagen nog net geen biljettekens in zijn ogen. Misschien binnenkort bij hem te huur! Toen de trein langsreed werd er vanuit de openstaande deur enthousiast naar ons gezwaaid. Na ongeveer vijf uren kwamen we aan bij ons hotel voor vanavond. Daar slapen we helaas niet, want we hebben een vliegtuig die we moeten halen. De tassen hebben we op de kamer neergelegd en daarna was het dan echt tijd om door te rijden naar Tuktuk Rental. De laatste meters met onze Ellie… 

De benzinetank werd nog even volgegooid en daarna haalden we ook meteen maar broodjes bij de supermarkt. Daarna kwam het moment van de waarheid en het bord kwam al in zicht. Het voelde alsof we vorige week nog door de smalle weggetjes reden richting het verhuurbedrijf. Eigenlijk werd Ellie meteen meegenomen en gecontroleerd. Ze werd omhoog gezet en gecheckt. Alles was in orde en toen ik zei dat we dan een tuktuk zouden regelen om ons terug te brengen naar het hotel, werd meteen gezegd dat zij ons wel even kon brengen MET onze tuk. Toch nog een afscheidsritje en dit keer met Stefan achterin. 

Vanmiddag hebben we vooral bij het zwembad gezeten en genoten van de laatste zonnestralen. Bij het hotel zit een restaurant dus daar kunnen we nog eten. Het is de bedoeling dat we wakker blijven zodat we in het vliegtuig kunnen slapen. We vliegen pas om 3.25 uur lokale tijd dus het wordt vast erg lastig om onze ogen open te houden. Hebben we eindelijk een zacht bed, kunnen we er niet in slapen!