Dag 1 - deel 2: Negombo

Het hotel heeft een beetje hostel vibes. Het ligt een beetje achteraf en is niet heel groot. Ook hier moest een oud mannetje onze tassen tillen, we vonden het gewoon een beetje zielig. Eigenlijk waren we te laat om nog mee te kunnen genieten van het ontbijt, maar ze gingen speciaal voor ons nog iets maken. Ze zijn zo aardig! We kregen een bord vol met toast, twee eieren, vers fruit, pannenkoekjes, een cakeje, aardappeltjes, worstjes en dahl. Dit was niet eens wat je normaal gesproken krijgt, want dat schijnt nog veel meer te zijn! Hij vertelde dat veel mensen het niet op kunnen, maar let op. Wij kunnen eten als bouwvakkers dus we gaan de uitdaging morgenvroeg met alle liefde aan. Alleen om de warme gerechtjes staan we niet echt te springen denk ik. 

De warmte was als een klamme deken en we moesten ook echt nog even wennen. Je komt uit een koud Nederland en dan is dit wel even schakelen. Tel daarbij op dat ze allemaal letterlijk voor je rennen en dat voelt zo vreemd! We mochten omkleden in onze kamer. Die was nog niet schoongemaakt, maar we mochten alles laten staan en ze zouden het laten weten als het schoon zou zijn. Tijd om aan het zwembad te liggen. Zelfs in de schaduw verbrand je al snel dus we smeren om het leven. We krijgen zelfs al een beetje een kleurtje. De rest van de middag zijn we de stad even in gegaan en hebben we een beetje bijgetankt aan het zwembad. Heerlijk! De weg naar de winkelstraat is een beetje vreemd, ze kijken me na en spreken ons aan. Sommigen stoppen zelfs voor je om te vragen of je een lift nodig hebt. Daarom besluiten we vanavond met licht naar het restaurantje te lopen en daarna een tuktuk terug te nemen naar het hotel. 

De douche is een uitdaging (koud/warm) en rond zes uur besluiten we naar het centrum te lopen. We moeten namelijk nog een simkaart aanschaffen zodat we in geval van nood kunnen bellen en data hebben. Degene die ons vanmiddag reed had een paar winkeltjes aangewezen waar we een kaartje konden halen. Dit kost echt bijna niks (10gb en belminuten voor ongeveer zes euro) en wordt meteen voor je geregeld. Ze moesten mijn paspoort gebruiken en we raakten met de man achter de kassa in gesprek. Waarom we voor Sri Lanka hadden gekozen en dat soort dingen. Het winkeltje was ook aan de krappe kant en het werd wat chaotisch. Ondertussen moest mijn eigen kaartje eruit en moest ik een foto maken van mijn nieuwe nummer. Het ging opzich snel en na een wandeling van een kwartier kwamen we bij een restaurantje aan die was getipt. 

Het was een klein tentje en wederom met een hele vriendelijke gastheer. De keuzes vielen op een stoofpotje met rijst en groente rijst met dahl. Toen ik aan Stefan vroeg of hij mijn paspoort had, verschoten we van kleur. Die zat niet in de tas. Dat kon maar een ding betekenen… Die lag nog bij de supermarkt. Stefan schoot meteen in de actie en was al weg voordat ik het wist. Hij moest dus een kwartier heen en weer terug. Ik bleef achter in het restaurant, want tijd om te overleggen was er niet. Meestal ben ik verantwoordelijk voor alle documenten, maar nu waren we beide afgeleid geweest. De eigenaar van het restaurant zei nog dat we maar moesten roepen als we weer compleet waren. Na twintig minuten kwam Stefan bezweet in het restaurant. Met paspoort! Ze hadden hem wel wat raar aangekeken, want ineens rende er een Nederlander over de stoepen. Ons eten werd daarna meteen geserveerd en het was top. Uiteindelijk waren we 12 euro kwijt voor twee grote gerechten, drinken en fooi. Het is echt geen geld. De terugweg zouden we met de tuktuk doen dus die gingen we maar eens zoeken!

Als je er eentje nodig hebt is het altijd moeilijker om er een te vinden. Op de Uber app waren er wel een paar beschikbaar, maar toen zagen we in de verte een tuktuk richting een hotel rijden. Daar zaten mensen in en daarna was hij dus beschikbaar! Snel naar de uitgang waar hij langs zou rijden. Toen we aangaven waar we naartoe moesten, had de chauffeur een error. Dit hotel kende hij niet! De beveiliging werd erbij geroepen, maar ook die had geen idee. Een collega van hem wist het wel dus hup, de tuktuk uit en in de andere. We kwamen voor een euro keurig op plaats van bestemming. Hij reed nog net niet de receptie in. Dan hebben we nu ook maar vast ervaren hoe het is om in zo’n scheurmonster te rijden! 

Morgen om 10.00 uur moeten we ons melden bij de receptie van het verhuurbedrijf om ons eigen tuktuk op te halen. Daarna krijgen we uitleg met een rijles. We vinden dit beide best spannend, maar zoveel mensen doen het! Dan kunnen wij het vast ook.