Dag 39: Nevis Swing, mate!

We waren voorlopig nog niet klaar met het opzoeken van de adrenaline kicks. Nevis Swing was de volgende in de rij spannende activiteiten. Een drop van 300 meter, zittend op een schommel. Dit konden we tegelijk doen. We mogen onze handen dichtknijpen dat we dit soort dingen beide leuk vinden, want anders hadden we een probleem.  

De tijd waarop we aanwezig moesten zijn was 14.10u, want om 14.40u gingen we richting de Nevis Swing. Dit lag op 40 minuten rijden vanaf de verzamelplek. In de ochtend hadden we natuurlijk alle tijd van de wereld die we actief hebben besteed: liggen en lezen in de auto. Het kwam met bakken uit de hemel dus iets actiefs zat er niet in. Rond 14.00u besloten we ons klaar te maken, alleen kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk wel trek hadden. Het enige probleem was dat we niks meer te eten hadden. Van tevoren konden we niet meer naar de supermarkt dus het werd verhongeren.  

Net zoals bij het skydiven in Taupo (dit voelt echt als een andere vakantie) moesten we onszelf inchecken op de iPad. Jamie vroeg nog even of het wel doorging in de regen, maar hier zou je tijdens het springen weinig van merken. Gelukkig! Na het inchecken mochten we doorlopen. Wegen. Altijd confronterend… Daarnaast werd je gewicht ook nog keurig en in koeienletters genoteerd op de bovenkant van je hand. Toen we doorliepen zagen we wel heel weinig linkerhanden. Vooral de vrouwen waren hun linkerhand ineens kwijt in hun mouw. Verhongeren hoefde gelukkig niet, want het bleek dat de supermarkt om de hoek zat en we nog een half uurtje tijd hadden. Daar zijn we toen toch nog maar even heengegaan. Eenmaal terug bleek dat de bus vertraging had door het slechte weer en wegwerkzaamheden. Iets later dan op de planning en met een aioli walm uit onze monden vertrokken we richting de Nevis Swing.   

Na de verkeerschaos in Queenstown en een stukje offroad te hebben gereden, zagen we de platforms al verschijnen. Het weer was inmiddels volgens verwachting weer opgeknapt, dat was weer een mazzeltje. Het gebouwtje waar het plaats vond hing aan staalkabels, die aan de overzijde bevestigd waren. Het ene platform was voor de Catapult en de Swing, de andere voor de Bungy. Omdat er wat vertraging was opgelopen door het slechte weer, kon het voorkomen dat we eventjes moesten wachten. Geen probleem, we hebben vakantie! Dan konden we nog wat langer genieten van de zenuwen voordat we zouden springen. Al snel werden we in het harnas gehesen en waren we klaar om de loopbrug op 70 meter hoogte te trotseren. De brug bewoog mee met de wind dus dit was eigenlijk al een obstakel op zichzelf. Toen we er net waren konden we net de Catapult in actie zien. Iemand werd als een soort superman boven de afgrond gehangen, waarna het elastiek horizontaal uitgetrokken werd. Daarna werd degene in 1,5 seconde naar de 100 gelanceerd, in een oogwenk was ze verdwenen. Het zag er leuk maar ook vrij heftig uit voor je nekspieren, dus wij waren blij met onze keuze voor de Swing. Als we de Catapult hadden gedaan konden we beter direct een afspraak bij Shiatsu maken. 

Na een aantal mensen voor ons in de diepte hebben zien verdwijnen, was het moment dan eindelijk daar. Redelijk relaxed werden we gezekerd en mochten we plaats nemen op de schommel. De GoPro mocht mee dus die hebben we strak om de pols vastgemaakt. Na op verzoek nog even gelachen te hebben naar de camera’s werden we over de rand gehangen. Daar hingen we dan. Met de voeten bungelend boven de afgrond en geen weg meer terug. Hoog maar zo vet! Dit duurde niet lang. 3, 2, 1 en weg. Het eerste moment na de val is altijd het spectaculairst. Je valt eerst een stuk gewichtsloos in de diepte alvorens je met een boog heen en weer slingert als een pendule. Het moment is natuurlijk veel te snel voorbij, maar het is te gaaf om niet te doen. Dit is tevens de enige plaats ter wereld waar je dit op deze hoogte kunt doen. En met een waanzinnig uitzicht niet te vergeten. Stefan gooide zich meteen vrij zeker naar achteren toe om met de handen los te gaan slingeren. Jamie iets minder zeker, maar even later hingen we daar als twee gekken in die schommel. Met andere woorden, totally worth it!  

Nadat we weer uit ons harnas waren gehesen konden we even de foto’s en filmpjes bekijken, waar natuurlijk ook dik aan verdiend wordt. De foto’s waren faliekant mislukt, ogen dicht et cetera. Maar het filmpje van 6 minuten was toch wel heel aardig dus die hebben we er voor zo’n 30 euro deze keer toch maar bijgenomen. Het kon niet op, want we kregen er ook nog een oorkonde en GRATIS pet bij! En dat gebeurt hier niet zo vaak en wij als Nederlanders vinden dat toch fijn als iets gratis is. Leuk voor later.  
Toen we weer terug waren was het plan eigenlijk om uit eten te gaan voor Valentijnsdag, echter was het inmiddels al zo laat dat we zelf maar gingen koken en redelijk op tijd op bed gingen. De volgende dag zou de wekker weer om 4.45u gaan voor een mogelijke ballonvaart. Eerst om 5.00u bellen of het weer goed genoeg is.