Dag 53 en 54: Christchurch en afscheid

Dag 53

Deze dag hadden we eigenlijk ‘over’, omdat we in onze planning de laatste dag in Christchurch zouden besteden. Maar omdat het weer vandaag niet mooi genoeg was om ergens bij een strandje of iets dergelijks te gaan liggen, besloten we om deze dag naar de stad te gaan. De zon scheen wel maar de temperatuur bleef op een magere 16 graden hangen, bovendien was de wind vrij fris. Morgen, de echte laatste dag dat we de auto hebben zullen we redelijk wat tijd kwijt zijn met het uitruimen, schoonmaken en kijken of we alles weer in onze backpacks gepropt krijgen. Om dit niet alles in één dag te hoeven proppen hebben we besloten het zo te doen. 

De verwachtingen lagen niet al te hoog bij deze stad. Zoals wellicht bekend is Christchurch en 2010 en 2011 door zware aardbevingen. Veel oude gebouwen zijn toen verloren gegaan en er zijn grote open vlaktes waar tijdelijke parkeerplaatsen van zijn gemaakt. Op andere plaatsen is men druk aan het bouwen. Het indrukwekkendst om te zien waren de restanten van de grote kathedraal op Cathedral Square, welke zijn toren en een paar muren verloren is. De verwoesting die een aardbeving met zich meebrengt is hier duidelijk te zien. De toren gaat herbouwd worden, al gaat dit nog vele jaren duren.

Nadat we een beetje gedesoriënteerd rond hadden gelopen, besloten we dat het tijd was voor lunch. De locatie was tegenover een arts gallery. Stefan had toevallig gezien dat dit gratis was en Jamie ging met frisse tegenzin mee. Het was niet al te groot en Jamie kon het onderste deel met wat meer moderne kunst wel bekoren. Het eerste deel bracht Jamie vooral op de banken die er stonden door. Daarna zijn we voor de laatste keer boodschappen gaan doen voor het avondeten en sliepen we ‘s avonds voor de laatste keer in onze Pumpkin. Een beetje melancholisch bereidden we ons voor het onvermijdelijke afscheid. 

Dag 54

De Toyota (Japanse kwaliteit uiteraard) heeft ons ruim 7500 kilometer probleemloos rond gereden. Het was dan ook een bittere pil om onze ondertussen geliefde Pumpkin weer terug te geven. We maakten op de camping van vannacht al een begin met inpakken en schoonmaken, maar na een paar “blikken” van het camping personeel zijn we richting een tankstation gegaan met carwash. Na getankt te hebben en een koffie aan te hebben geschaft, leek het ons handiger om eerst naar onze B&B te gaan om de spullen alvast te brengen. Daar hing een briefje op de deur met instructie en dit was eigenlijk zo geregeld. Daarna hebben we een taxi gebeld zodat we opgehaald konden worden als we de auto in hadden geleverd. 

Eenmaal terug bij het tankstation stonden we beide te shaken en waren we er wat vanaf. De koffie deed z’n werk iets te goed! In combinatie met teleurstelling dat we weer naar huis moesten voelden we ons behoorlijk rot. We besloten door de automatische carwash te gaan en vluchtig de auto uit te zuigen. Voor het oog netjes want we vonden dat ze zelf ook wel een beetje moeite mochten doen. 

Toen was het moment daar. Het inleveren van onze auto. We hoopten dat we de schoonmaak test hadden gehaald en we niet een bedrag van $100,- aan schoonmaakkosten hoefden te betalen. Dit was gelukkig niet het geval. We belden de taxi of hij eerder kon komen en toen was het klaar. Afgesloten. Einde. We zaten erbij alsof we net van een begrafenis afkwamen. Te neergeslagen en met mixed feelings. Aan de ene kant zijn we super dankbaar dat het is geworden wat we graag wilden en meer, maar het gevoel dat we straks weer aan de verplichte dingen moeten beginnen… Vreselijk. We werden al opgejaagd van de gedachte. Thuis zitten we vast zo weer in het ritme en kunnen we enorm nagenieten, maar gadverdamme. En dat we dan ook nog 30 uren onderweg zijn voordat we weer in Nederland landen maakt het niet echt veel fijner. Meer dan een rondje gelopen hebben we niet gedaan, we waren er klaar mee. We wilden het liefste direct naar huis want dan was het maar achter de rug. Nu zitten we er zo tegenaan te hikken. Maar goed, dat kan niet dus werd het lezen en Netflixen. In het B&B is het ook goed vertoeven.

Toen we de geldschade van deze maanden opnamen, zagen we een uitgave van $80 waar we niet vanaf wisten. Het was uitgegeven bij Spaceship Christchurch ergens in februari. Maar daar waren we nog helemaal niet geweest. Wat bleek, we hadden gewoon een bekeuring! Ergens boven Auckland te hard gereden. Shit happens.

Morgen maken we ons op voor de grote reis en hopen we maar dat het spoedig zal verlopen.