Dag 19: New Plymouth.

Vanmorgen werden we fris en fruitig wakker gemaakt door de haan. Er was niemand meer bijgekomen op de camping dus we hadden alle ruimte voor onszelf. Na afscheid te hebben genomen van onze gastvrouw zijn we richting New Plymouth gereden. Mochten mensen nieuwsgierig zijn hoe je het uitspreekt, dan verwijs ik u door naar Stefan met zijn perfecte uitspraak. Van de camping naar het stadje was het iets meer dan twee uren rijden. Omdat we onderweg nog een paar keer waren gestopt kwamen we rond half 2 aan. 

De auto hadden we in de parkeergarage ergens tussen gestopt en we zijn eerst richting het strand gegaan. Daar was de mogelijkheid om een wandeling van ongeveer 12 kilometer te maken. Omdat we voor even waren genezen van het wandelen hebben we denk ik 12 meter gelopen om de sfeer te proeven. Na tussen de wederom fotograferende mensen door te zijn gelopen, gingen we door naar het centrum. Die fotograferende toeristen hadden het treinspoor gekozen als shoot locatie. Living on the edge zullen we maar zeggen.  Wij liepen maar snel door. De stad was niet heel bijzonder. We vonden een winkelcentrum dus daar zijn we nog even doorheen gelopen om vervolgens een broodje te verorberen bij de Subway. Zoals we al zeiden, niet veel bijzonders. 

In de geliefde gele gids van National Geographic hadden we over een park gelezen. Dit was op loopafstand van het centrum dus zijn we daar, dit keer op onze gympen, heengelopen. We misten onze wandelschoenen, want zoals Jamie zei: "Mijn buitenste tenen zitten in de knel!" Het woord kleine tenen kwam even niet naar boven. Maar goed, uiteindelijk kwamen we in het park. Het was allemaal netjes onderhouden en het deed zelfs een beetje aan als de wandelroute van een pretpark. Het was nu de tijd van het lichtjes festival dus overal hingen lichten. Niet aan want het was natuurlijk middag maar we konden ons zo voorstellen dat dit in de avond heel mooi om te zien was. Na een rondje om en een ijsje zijn we met onze in de knel liggende tenen weer terug gelopen naar de auto. Ondertussen was het rond 4 uur dus naar de supermarkt (wat nog beste en opgave was in verband met eenrichtingsverkeer) en door naar de camping. Dit was nog maar een half uurtje rijden. Na een bijna aanrijding zijn we gelukkig veilig aangekomen. Er lopen twee katten rond dus we voelen ons helemaal thuis. Morgen slapen we hier nog een nacht omdat we dan naar het Egmont National Park gaan. We trekken de wandelschoenen maar weer aan...