Dag 13: Tangalle

We zijn vannacht niet overvallen en ontvoerd van deze verlaten plek. Last van zweetaanvallen hadden we wel, want het was moker heet! Meestal laten we de airco uit, maar deze keer hebben we ‘m toch maar aan gedaan. Stefan is midden in de nacht wel gevangen genomen door onze klamboe. Die past niet helemaal lekker om het bed heen en besloot zichzelf om zijn hoofd heen te slaan. Gisteravond heeft het heel hard geregend en vanmorgen zagen we allemaal kattenpoten op de achterbank. Dat plekje om te schuilen snap ik wel! 

Het ontbijt was… karig en vol vliegen. In de recensies stond al dat het ontbijt niet om over naar huis te schrijven is en dat klopte eigenlijk wel. Er lopen hier drie jongens van nog geen twintig jaar rond die de hotelgasten verzorgen. Zo ook vanmorgen. Daarnaast stond in dezelfde reviews dat de manager alleen komt als het geld geïnd moet worden. We hebben al besloten dat we op dat moment geen fooi geven, maar we het de jongens in de handen schuiven. Die waren hier tenslotte dag en nacht. De vliegen vlogen om ons brood heen en het was zelfs zo erg dat we servetten over al ons eten neer hebben gelegd. Er zijn ook geen andere gasten dus wie moeten ze anders lastig vallen. 

Omdat we de duizend kilometer rijden zijn gepasseerd, werd het tijd voor een klein onderhoudsbeurtje.  Er moest iets ingevet worden (geen idee wat dat ook alweer was) en er moest remvloeistof bijgevuld worden. In de app hadden we gelezen dat er een kleine garage was die dat voor ons kon doen dus besloten we die kant op te rijden. Het was in een half uurtje klaar, inclusief proefritje van de medewerker. We hadden deze reis nog maar een keer een smoothiebowl kunnen scoren en daar hoopten we aan de zuidkuist toch meer verandering in te kunnen brengen. Op een klein stukje rijden zat een klein zaakje waar ze “dat soort” gerechten serveerden. 

Vanaf de voorkant leek het niks, maar na een klein trappetje was het best gezellig ingericht. Tussen de tafeltjes lagen twee honden te slapen die er deze keer wel bij hoorden. Niet veel later werden er twee cacao smoothiebowls en twee kokosnootlimonades met munt gebracht. Binnen no-time waren de bakjes leeg want man, wat was dit lekker! Het strand was in de buurt dus daar konden we even bijkomen van deze maaltijd. 

Het strand was in een kleine baai met een paar strandtentjes. Op het zand stonden verschillende ligbedjes met rieten parasols. Daar mochten we gratis gebruik van maken! Natuurlijk moest je dan wel iets kopen bij het restaurantje, maar dat was geen straf. Hier heb ik mijn eerste kokosnoot gehad. Best lekker! Stefan was niet uit de golven te slaan, waardoor mijn stresslevel af en toe wel eens omhoog schoot. “Niet te ver,” “denk om de stroming” en “doe je voorzichtig” waren veelvuldig te horen. Stefan is trouwens goed verbrand dus dat wordt morgen in de schaduw. Voor slechts drie euro hadden we de hele middag genoten van het strand. 

Hier zijn we nog een nachtje en daarna gaan we door naar Mirissa. Het schijnt op deze plek te lijken, maar dan met iets meer toeristen. We gaan het zien!