Dag 44: Nugget Point

Vandaag ging de reis naar Nugget Point en Roaring Bay. Elke keer als we die naam intoetsten of eraan dachten, kwam de associatie met Kip Nuggets. Helaas waren die er niet, maar hopelijk wel pinguïns, zeehonden, dolfijnen en/of orka’s. 

De weg ernaar toe was een beetje als in een horror film. Allemaal verlaten en vervallen huisjes, fabrieken die niet draaiden en de mensen leken ook uit een thriller te zijn gestapt. Op uiterlijk kan je natuurlijk niet oordelen maar het was een beetje creepy allemaal. (opmerking Stefan: Jamie kijkt thuis te veel horrorfilms en leest hier teveel thrillers)

Onderweg naar onze bestemming hield Jamie als een echte Freek Vonk de kustlijn in de gaten. Wellicht zouden we onderweg al dieren spotten. En dat was het geval! Een dikke zeehond verplaatste zich lomp over de kustlijn. Er waren nog geen mensen dus waarschijnlijk had niemand dit nog gezien. Hysterisch waren we want om dit zo in het wild te zien, wauw! Stefan reed de auto in de berm en we zijn in de duin gaan staan. We hadden in Milford Sound gehoord dat de mannetjes wel 200 kg kunnen worden en zich op bepaalde moment afzonderen van de groep. Het moest bijna wel zo zijn dat dit zo’n dikzak was. Op ongeveer 40 meter van ons af, rollend in het zand en af en toe gapend. Uiteindelijk ging hij recht zitten en toen zagen we pas echt wat voor grootte dit dier had. Ondertussen kwamen er steeds meer mensen kijken dus het leek ons een goed idee om onze weg te vervolgen. We voelden ons net ontdekkingsreizigers want wij hadden ‘m als eerste gezien. 

De parkeerplaats was niet heel groot bij Nugget Point dus het was eventjes wachten. Het was zo’n 900 meter lopen naar de vuurtoren. Hier was een uitzichtpunt waar je met een beetje geluk dieren in het wild kon spotten. Zeehonden zagen we alweer liggen op de stenen maar dat was niets nieuws. In de verte zagen we vinnen boven water uitsteken dus we dachten dolfijnen te zien. Toen we dit naar elkaar benoemden, hoorde we rechts van ons een stel van middelbare leeftijd uit de Achterhoek zeggen “Nee, dat zijn orka’s!” Bedankt voor de info, we vonden al dat de vinnen wat trager bewogen dan dolfijnen. Echt goed kon je het niet zien maar we hadden ze soort van in het wild gezien. Dat vonden we goed genoeg. 

Toen kwamen we aan bij Roaring Bay. Hier kon je na 16.00u misschien de geeloog pinguïn zien. Deze zijn alleen uiterst zeldzaam dus de kans was heel klein. We maakten gauw een tosti want het was nog geen tijd en gingen daarna richting het observatiepunt. Alsof ze 16.00u met z’n allen het water uit komen voor de grote show… Dit was helaas niet het geval dus we kwamen van een koude kermis thuis. Misschien hebben we in Dunedin meer geluk. 

We reden door naar een camping midden in een natuur reservaat en waar maar vier plekken waren. We verwachtten dat dit snel vol zou zijn en we te laat zouden zijn, maar het viel mee. Er was nog plek. Heerlijk rustig. Morgen gaan we naar Dunedin.