Dag 36: Watervallen en toeristen invasie richting Wanaka. 

Er werd van ons verwacht dat we rond 10.00u weer vertrokken waren. We nemen het nooit zo nauw met de tijd dus om 10.30u reden we richting Wanaka. We hadden in onze geliefde reisgids gelezen dat de weg van Haast maar Wanaka een prachtige weg zou zijn. De weg ging langs meren en tussen de bergen door. Het boek had gelijk want wat een weg! De eerste drie stops betroffen allemaal een waterval. Het waren korte stukjes lopen dus dat konden we aan. Wat we niet aankonden waren de ondertussen helaas vertrouwde sandflies. Eenmaal aangekomen bij de watervallen zaten deze in grote getallen te wachten zodat ze de benen in één keer konden bestormen. Normaal nemen we de tijd om de waterval te bekijken en foto’s te maken, maar deze keer waren we de gehaaste Nederlanders. Niet te doen dit. Bij de laatste waterval was het trouwens vechten om een plekje. We reden het veel te kleine parkeerterreintje op en zagen een camper die net weg wilde gaan. Deze mensen besloten echter nog even uitgebreid te lunchen of iets in die richting, want het duurde eventjes. Maar gericht op die plek, wachtten we rustig totdat ze weg gingen. Ondertussen zagen we een Kiwi camper aanrijden, met twee grijze, oude mensen die het op hetzelfde plekje hadden voorzien. 65+’ers krijgen al overal korting en wij hebben evenveel recht om alles te kunnen bekijken dus we vonden dat wij recht hadden op dit plekje. Daarnaast stonden wij er eerst dus de strijd kon beginnen. De camper reed van het plekje en de 65+’ers deden hun richtingaanwijzer aan richting de plek. Ha! Dat dachten ze. Wij schoten voor ze langs zo de parkeerplek in. De strijd was gewonnen. De grijze mevrouw maakte nog een handgebaar. Iets wat leek op een duim omhoog. Misschien feliciteerde ze ons met de gewonnen plek. Bedankt man! De waterval was mooi maar na eventjes te hebben gekeken zijn we ook weer terug gegaan. Het bleek dat we de toeristische route hadden genomen richting de waterval. We vonden het al zo gek dat er geen looppad was. In alle hectiek rond de parkeerplek zijn we deze vast misgelopen. Op de terugweg was deze makkelijk te vinden. We zagen dat de Kiwi camper toch een plek had kunnen vinden. Fijn voor ze. 

Wij vervolgden onze weg weer tot het bord van the Blue Pools. Het klonk wel spectaculair dus we parkeerden de auto. Deze keer zonder strijd om een plekje. Bij het bord stond dat het ongeveer 10 minuten lopen was. We hielden de All Stars maar aan want dit zou niet een grote wandeltocht worden. We begonnen te lopen en al snel waren er 10 minuten verstreken. Hadden ze ons dan voor de gek gehouden? Langzaam lopen we ook niet, dus het was allemaal gek. Na 20 minuten kwamen we aan bij een andere parkeerplaats. Hallo, wat was dit nou?! Dat had ons 20 minuten zwoegen kunnen besparen. Vanaf daar begon het looppad richting bestemming. We kwamen inderdaad aan bij the Blue Pools. Eerst een slingerbrug over. We sprongen nog even wat extra omdat er bange mensen op de brug liepen. In en in slecht maar wel grappig. Het enige wat we zagen was inderdaad blauw water met een stroompje. Daarnaast zagen we ook onze vrienden (sandflies) dus zijn we vrij vlot weer aan de weg terug begonnen. Dit was dus verspilde moeite. We denken ook dat we een beetje verwend worden want als we dit in Griekenland hadden gezien vonden we het waarschijnlijk wel de moeite waard. Terug en nu echt richting Wanaka. 

Stefan wilde nog graag een paar foto’s maken onderweg. Dit hebben we ook gedaan maar Jamie bleef in de auto. Die had wel weer genoeg Scenic Look Out punten gezien. Omdat we wat vroeger aankwamen dan verwacht zijn we het stadje nog even in gelopen. Dit was niet heel bijzonder maar wel leuk om even te kijken. Ondertussen was het een mooie tijd om naar de camping te gaan. We sliepen bij een hotel waar een pub bij zat. Hier kon je eten voor $12 en bier drinken voor $5 per halve liter. Klonk als een plek voor ons. Hier hebben we de hele avond gezeten. Morgen gaan we de Isthmus Peak track lopen. Dit is weer een lange tocht van 16km dus we zullen zien…