Dag 3: Sightseeing Auckland

Na een korte nacht lekker te hebben doorgeslapen (althans 1 van ons), konden we aan het ontbijt. Ook dit was goed verzorgd in deze B&B.
Het eerste wat we een tafel naast ons hoorden was... de Nederlandse taal. Gelukkig geen Fries want dan zouden we huilen. Al is het een kwestie van tijd voordat we de Friese zwembroek tegen komen want die is op één of andere manier altijd o-ve-ral. Wel het laatste wat je verwacht als je zover van huis bent als mogelijk is. Maar blijkbaar is deze B&B erg geliefd bij Nederlanders en Duitsers. En terecht ook trouwens.

Nadat we hadden gevraagd waar de dichtstbijzijnde bushalte richting het centrum zich bevond, konden we op pad. We zijn eerst maar even naar de supermarkt geweest om flesjes water en een rol koekjes te kopen. Stel mochten we stranden in the middle of nowhere en we plotseling moesten survivallen hadden we in ieder geval wat bij ons. Na wat rondlopen kwamen we dan uiteindelijk bij de bushalte maar zagen we nergens staan waar we precies uit zouden komen. Na vragen aan de buschauffeur (Stefan voelde zich direct verbonden natuurlijk)  zaten we dan in de goede bus. Op de gok moesten we uitstappen want er was nergens een poster of bord waarop stond welke halte waar was. Stranden in de middle of nowhere was dus nog helemaal niet zo'n rare gedachte geweest! Maar we kwamen veilig en wel aan. 

Het schijnt dus dat Auckland één groot lasergame spel is. Elke keer als je op de knop drukt voor een stoplicht komt er een soort lasergame geluid uit als je mag oversteken. En rechtdoor oversteken zou natuurlijk veel te standaard zijn, dus iedereen loopt gewoon lekker schuin over. Als twee kleine kinderen hebben we er een spel van gemaakt: als je denkt dat het geluid komt maak je het geluid. Degene die het meest dichtbij zit heeft gewonnen. Goed verhaal, lekker kort. 

We zijn eerst maar op de Skytower afgegaan qua oriëntatiepunt. Daar zouden we ingaan maar ik (Jamie) durfde niet door een lichtelijke liftenangst. Met de trap is ook wel weer wat teveel van het goede. Misschien ben ik morgen ineens gangster dat ik het wel durf dus zien we morgen wel weer... We hadden ondertussen een kaart van Auckland op de kop getikt. Stefan heeft het oriëntatiegevoel van een blinde kip dus daar kunnen we (meestal) niet teveel van verwachten. Mijn oriëntatie is meestal wel goed maar een kaartje is niet overbodig. We kwamen uiteindelijk bij the Ferry Building en hebben we gekeken naar een boottocht naar Waiheke Island. Schijnt mooi te zijn dus die gaan we morgen doen. Ondertussen hadden we honger dus liepen we naar een Mexicaans restaurant. Toen we daar langsliepen zat er één of andere kapitein eenoog, een vet vies mannetje, die een foto van mij wilde maken. Als je dat wilt doen doe het dan stiekem maar hij had vast ook maar één hersenhelft want dit had hij niet bedacht. Stefan ging als een ware superheld voor mij lopen zodat de foto mislukte. Tenzij die creep op mannen viel natuurlijk want dan was dit zijn lucky shot. Toen we het restaurantje inliepen om te kijken wat er op de kaart stond, kwam die viezerik met een verloren oog weer naar ons toe gestrompeld. Hij ging RECHT VOOR ONS STAAN (hoe onnozel kun je zijn) en wilde weer een foto maken. We zijn toen bij hem voorbij gegaan en verder gelopen. Zijn snelheid was hij vast met zijn oog en verstand verloren want die was er niet. We belandden uiteindelijk bij een Irish Pub en daar hebben we alsnog onze nacho's en garlic bread gehad. Waar we echt nog heel erg aan moeten wennen zijn de bedragen omrekenen naar euro's. Als je af moet rekenen denken we steeds dat we super duur hebben gegeten maar uiteindelijk valt dan dan echt wel mee. We blijven natuurlijk Nederlanders dus we moeten wat op de centen letten nou!

Uiteindelijk belandden we via de winkelstraat (direct maar even een Spark abonnement afgesloten voor twee maanden want je weet toch, verslaafd) in een klein parkje. Vanuit daar maar even bedenken wat we willen doen want de hele dag door die winkelstraat lopen is na een tijdje ook wel weer leuk geweest. We besluiten naar Auckland Domain te gaan. Een park op 25 minuten lopen. Eerst reactie: OMG wat een eind! Maar over een paar dagen gaan we iets meer dan 19 kilometer lopen dus we gaan niet zeiken over die paar minuten. Na een paar mooie plekken en veel lasergame stoplichten komen we aan in het park. De knakworst benen/olifanten voeten/cankles zijn nog steeds in de race en na deze steile weg gaat dit vast nog langer mee. Maar we zeuren niet, in de benen! Uiteindelijk komen we bij Wintergarden. Als ware plantenliefhebbers door ons werk bij van der Meer en het begin van ons liefdesverhaal was tussen de planten is dit natuurlijk vet leuk om te zien. Eerst was het hier hartstikke stil maar later kwam er een invasie van groepen Asians en photoshootende mensen. And we're gone! Door naar het Auckland Museum. Tussendoor nog even voor het eerst de cel in (oftewel het openbaar toilet met automatische stalendeuren waar je op knoppen moet drukken. Soort ufo bestuur idee maar dan iets anders). Bij het Auckland Museum nog even wat klooien met de GoPro en foto's maken en toen weer terug naar de stad. Bus gevonden, flink verbrand maar het was een top dag. 

We sloten classy af met instant noodles omdat we te moe waren om uit eten te gaan. 

Vanavond voor ons doen we dag 4, want nu kan het nog. Wellicht hebben we morgen geen Wi-Fi meer. 

JOE HOOOI!