Dag 27: Van Nelson naar... een camping halverwege.

Gisteravond leken de exotische dieren uit de dierentuin ergens in Nieuw Zeeland ontsnapt. De avond begon met de sandflies. Dit was minder heftig dan de vorige keer gelukkig. Na het eten hadden we even ons degelijke rustmomentje met e-reader, toen er opeens een luid gebrom op de schouder van Jamie klonkt. Even dachten we dat er een luchtbed op werd gepompt, maar nee, het was een dikke kever! Eén van de grootste die hier voor komen en ongeveer ter grootte van een veldmuis. Stefan probeerde het beest met beleid weg te blazen zodat aanraking voorkomen kon worden maar dit mocht niet baten. Een stevige tik ertegen aan en de kever vervolgende al brommend zijn weg. Nadat de rust weer terug was, was het bedtijd. In polonaise naar het washok om de tanden te poetsen. Hier vloog een losgeslagen motvlinder rond die het duidelijk niet kon vinden. Die dacht vast een noodlanding op het wang van Jamie te maken want die vloog er in volle vaart tegenaan. Capuchon op en al ingepakt en in slappe lach terug naar Pumpkin.

Ondertussen raakte de schoon ruikende kledij op dus was het weer tijd om een was te draaien. Nelson leek ons een goede plek daarvoor. Wat we hadden gelezen maar ondertussen alweer vergeten waren, was (ha-ha) dat er op woensdagmiddag en zaterdagmiddag een markt in de stad neer geplant werd. 3 keer raden wat voor dag het vandaag was... ZATERDAG! De parkeerplekken waren schaars maar na onze eigen tour door Nelson hebben we toch een plek weten te bemachtigen. Weliswaar zonder was, want het was 10 minuten lopen naar de wasserette. En de wasserette was op de plek van de markt. Geen goed idee dus. Deze bezigheid schoven we dus maar naar morgen toe. Als we er dan toch waren konden we net zo goed van de gelegenheid gebruik maken en wat van de stad bekijken. Aan het einde van de markt doemde opeens een mensen massa op. Toen we erheen liepen zagen we een mevrouw die eruit zag als Kloontje. Haar stembanden waren goed in vorm want wat een geluid kwam daaruit. Het luchtalarm was er niks bij. Na wat overdreven geschreeuw en trucjes zijn we maar snel doorgelopen, voordat we ons gehoor kwijt raakten.

Na deze toestand en een sterkte koffie zaten we al trillend van de cafeïne in de auto. Morgen willen we een walvissen tour doen in Kaikoura maar dit was nog een aardig stuk rijden. We besloten dat we ergens halverwege zouden overnachten zodat we morgen nog maar een klein stukje hoefden te rijden. Een DOC camping aan het strand kwam op ons pad. Wat een top locatie! We reden zo ver door als het maar kon en bijna op het strand. Hier stonden ook nog geen auto's dus alle ruimte. Dat we morgen wakker worden met uitzicht op het strand is een fijne gedachte. We zetten de wekker om 6.30u zodat we de zon op kunnen zien komen. 

Vanmiddag hebben we het kleedje uitgerold en hebben we niks gedaan. Koptelefoon op en in de zon! Jamie werd soepel in de heupen en was in de "stapstemming". Maar verder dan de dansende golven op zee komen we hier niet. We zitten in the middle of nowhere. 

Twijfel alom of we wel of niet zouden boeken voor een tour. Zwemmen met dolfijnen was de eerste optie. Hartstikke vol! Walvissen spotten kan in Kaikoura goed dus dat was een goede tweede optie. Rond 12.45u zou de perfecte tijd zijn. Hokje was nog oranje dus dat zou betekenen dat er nog plek was. TOCH NIET! 16.00u was de enige optie. Dan die maar. Hopelijk zijn de walvissen in topvorm en zien we ze morgen. 

Jamie heeft net nog eventjes met het werk gevideobeld. Dan mis je het toch wel als je iedereen zo weer spreekt. "Jamie, heb je geen tanden meer?" "Nee, die ben ik verloren onderweg. Heb jij ze nog?" "Nee, ik ook niet." Top opmerking! Hilarisch! Een paar kijkjes in neusgaten door de verkeerde hoek, pastamonden, gesprekjes met iedereen, gezongen liedjes en op de grond vallend brood verder hebben we weer opgehangen. Internet is helaas niet gratis.