Dag 34: Regen in Fox Glacier.

Vroeg slapen was een grote grap. Om 21.30u besloten we naar binnen te gaan. Na alles grondig te hebben geïnspecteerd op muggen in en rondom de auto, wilden we gaan slapen. De steekmuggen vonden dat geen goed idee en wilden een feestje houden in de auto. Dit keer om 00.30u de tent eraf gehaald. Eén mug was uiteindelijk tot grote ergernis onvindbaar. Een half uur staren met een lampje en niks gevonden. Hij besloot tevoorschijn te komen toen we vanmorgen wakker werden. Het eerste wat we zagen was die mug. 

Gisteravond zagen we al foto’s van dode herten in volle ornaat in de keuken hangen. Het bleek dat de eigenaars van jagen hielden. Toen we vanmorgen wegreden, zagen we in de voortuin ter decoratie een guillotine staan. Luguber… 

We gingen richting Fox Glacier om een hike rond Lake Matheson te doen. Maar wat was dat? Het begon te regenen! Dat waren we na vier weken stralende zonneschijn niet meer gewend. Het gebied wat we naderden staat om het wisselvallige weer bekend. Ergens hadden we ons hier mentaal al op voorbereid, maar doe ons toch maar de zon. Dit is één van de mooiste delen van Nieuw Zeeland dus dit gebied omzeilen is dood zonde. Het is, ondanks de regen, de moeite waard. 

Na een tijdje te hebben gereden, kwamen we aan in Fox Glacier. Onze magen begonnen al te rammelen dus besloten we onszelf eerst te trakteren op een uitgebreide lunch. Dit keer waren we niet de enige Nederlanders, maar naast ons zaten een groepje mensen van ongeveer middelbare leeftijd. Dat Nederland een klaagcultuur heeft bleek nu ook weer. Volgens deze mensen zat de deurkruk te laag en was de salade die ze hadden besteld saai. Hierop pakten ze alle sauzen die er voor het grijpen lagen om de salade iets minder saai te maken. Maak je druk… Wij zaten ondertussen de genieten van een Turks broodje met bacon, rode ui, sla en aioli en spareribs. Tonnetje rond gingen we richting het meer. 

Op de relatief grote parkeerplaats stonden meer auto’s dan verwacht. We hoopten dat de mensenmassa zich zou verspreiden rond het meer. Het meer staat erom bekend dat het de omgeving weerspiegelt als het windstil is. Het was droog en met weinig wind dus we hoopten dit te kunnen aanschouwen. Eenmaal aangekomen bij het eerste uitkijkpunt waren er gelukkig weinig mensen, echter verstoorden een paar wilde eenden het spiegeleffect van het water. Die waren luid kwakend op zoek naar wat eten. Maar bij het tweede uitkijkpunt halverwege was het effect wel heel mooi te zien. Helaas was het nog wel bewolkt, gelukkig wel droog, zodat we de hoge bergen waaronder Mount Cook van bijna 4000 meter niet goed konden zien. Maar een fraai gezicht was het zeker. Nadat een paar Duitsers Jamie haar instafamous momentje hadden verstoord vonden we tot haar enorme opluchting nog een andere locatie waar enkele instagram waardige (#nofilter) foto’s konden worden gemaakt. We waren net voor de invasie van toeristen dus dit hadden we weer goed getimed. Een large take away long black voor onderweg en richting de camping. De wekker is gezet voor vannacht want dan mogen de meiden van Sky Junior hun kunstje weer later zien. Daarna snel de ogen weer dicht want morgen gaan we bij goed weer een gletsjer landing maken!