Dag 10: Banff

We zijn vannacht niet opgegeten door de wilde dieren dus dat was fijn. Tien uur zouden we vertrekken maar we waren weer het standaard kwartiertje te laat. Vandaag zouden we een hike gaan doen maar zover was het nog niet. Eerst wilden we Banff gaan verkennen en tips vragen bij het Visitors Center. De schoolbus werd weer ingeladen en we vertrokken richting het centrum. 

Het is echt een heel schattig stadje! Het is net alsof je in een pretpark loopt. Na de nodige tips te hebben gekregen en wat rond te hebben gelopen liepen we langs een kerstwinkeltje. De laatste dagen kwamen er op magische wijze steeds kerstliedjes voorbij uit onze afspeellijst dus dit was echt het lot. Hier konden we niet voorbij lopen! Het was een winkel vol met kerstartikelen en het werkt toch altijd op een of andere manier. Zelfs wanneer het bijna zomer is en ook nu hadden we stralend weer. De farmersmarket sloegen we niet over maar dat was vooral veel handgemaakt en erg duur. Daarom besloten we richting de camper te gaan en te starten met het beklimmen van Sulphur Mountain. 

Het duurde natuurlijk weer jaren voordat Stefan en ik eten hadden gepakt, de kleding hadden gewisseld en de schoenen aan hadden gedaan. Het was ook een optie om met de Gondola naar boven te gaan maar daar kregen we toch wat de kriebels van. Het plan was eerst om met die attractie naar boven te gaan om vervolgens via de berg weer naar beneden te lopen. Uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen om met de benenwagen te gaan en in totaal zo’n 750 meter te stijgen over 5,5 kilometer. Waar zijn we aan begonnen! 

Hayo had er het meeste zin in van allemaal! Met een grote glimlach liep hij naar boven. Als je heel goed keek kon je die glimlach misschien vinden. De bijgevoegde foto die in het begin gemaakt is spreekt boekdelen. Stefan liep met z’n mankepoot voorop en ik kwam daarachter aan. Dan kan ik synchroon met Stefan lopen en dat werkt altijd goed. Het zweet gutste werkelijk overal en ondertussen zagen we de gondels over ons heen gaan. We hielden maar in ons hoofd dat het echt de moeite waard zou zijn. Ik vond het begin echt verschrikkelijk maar na een tijdje hadden we het tempo te pakken. Met af en toe een stop was het eigenlijk best goed te doen. Totdat we ongeveer op de helft waren. 

We volgden Stefan trouw maar dat ging niet helemaal goed. Het pad hield op en we zagen alleen een stuk verticaal omhoog lopen. Als echte berggeiten probeerden Stefan en ik de weg te trotseren maar er was geen doorkomen aan. Dit kon echt niet de goede weg zijn want mensen liepen de route ook wel naar beneden. Naar beneden gebruikten we het als glijbaan want lopend ging het echt niet. Er kwamen ineens mensen vanuit een ander pad en het bleek dus dat wij helemaal verkeerd zaten! We vonden het al zo vreemd…

Onderweg waren we aan het genieten van onze bolletjes totdat er ineens een paar wilde dieren aankwamen. Het waren kleine vogels die ook wel zin hadden in een bolletje pindakaas. Als ik ergens een hekel aan heb dan zijn dat vogels en helemaal die vrolijk naar je voeten hippen en komen bedelen. Ze vlogen in het rond en ik kon ineens heel snel die berg op. Vreselijk. 

Het laatste stukje ging door de sneeuw en na bijna twee uren ploeteren zagen we de top. We hadden het gehaald! Dat moment is altijd zo mooi want dan wordt je echt beloond voor al je harde werken. Daarnaast hadden we het echt netjes gedaan want een return zou ongeveer vijf uren duren dus we waren sneller dan gemiddeld. We ontvingen zelfs een compliment van een meisje die boven zat dus onze dag was helemaal goed. Je kon heel Banff en omgeving zien liggen. Soms zag je de zon op bepaalde stukken schijnen en daarnaast zweefden de wolken dan weer boven de bergtoppen. Binnen was er ook van alles te doen dus daar warmden we onszelf weer een beetje op. Quinten en Hayo besloten na een tijdje met de Gondala naar beneden te gaan maar wij wilden graag nog even de boardwalk aan de top doen. 

Daar hadden we zeker geen spijt van! Die paar trappen konden er ook nog wel bij. Verschillende mensen stonden schaamteloos selfies te maken dus dan konden wij er ook wel eentje stiekem tussendoor schieten. Het werd toch wel koud en er vielen zelfs was sneeuwvlokken. Tijd om naar beneden te gaan met de Gondola! 

Het pretpark gevoel kwam weer helemaal terug want we moesten tussen de lijnen door om bij de ingang te komen. De medewerkers daar maakten een praatje en eentje merkte op dat we aan het filmen waren. Hij kwam vol in beeld met z’n hoofd en maakte gretig gebruik van dit filmmoment. We mochten instappen en het uitzicht was echt super! Het ging ook heel soepel naar beneden maar wel echt de afgrond in. Je was toch nog wel tien minuten bezig om naar beneden te komen maar we hadden het niet willen missen. Quinten had het ook enig gevonden en zat nog na te bibberen toen wij ze troffen bij de Starbucks. 

Het was tijdens het uit eten te merken dat het een lange dag was geweest want toen ze in het restaurant (the Old Spaghetti Factory) vroegen wat ik als voorgerecht wilde, vroeg ik om een geitensalade in plaats van een geitenkaas salade. Blame it on the alcohol. Het eten was echt zo lekker dus met volle buiken liepen nog een rondje door Banff en daarna was het tijd om weer naar de camping te rijden. Daar sloten we de  laatste avond samen af en hebben we de ondertussen geliefde witte wijn opgemaakt.