Dag 24: Whistler

We werden wakker met ons hoofd in de wolken! Niet van verliefdheid (ook nog natuurlijk na bijna tien jaar, laten we dat vooropstellen) maar omdat het zo regende. De camping was al wat hoger gelegen dus we zaten letterlijk in de wolken. 

Stefan lijkt hier steeds meer af te vallen terwijl ik hier als een rollade weg lijk te komen! Hij eet hier niet heel anders dan thuis en beweegt veel meer terwijl dat bij mij juist andersom is! Toch maar weer aan de worteltjes hier... (Eet ondertussen een stuk chocola) We moeten er ook wel weer om lachen want het is gewoon niet eerlijk! 

Het weer vroeg niet perse om een lange wandeling en wij ook niet. Het bleef een beetje regenen en we zaten een kwartiertje af van het ski oord Whistler. Daarom besloten we om daar een kijkje te gaan nemen (dat laatste klinkt echt als een oude beppe maar vooruit). Aan parkeerplek geen gebrek want er waren vijf grotere terreinen waar je kon parkeren. Daar werd een flink prijskaartje aan gehangen maar de camper moesten we toch ergens kwijt. Het weer was minder dan gister maar het was ondertussen weer droog. Dat moesten we hebben! 

Het is een heel bijzonder dorpje. Het had wederom weer wat weg van een pretpark en eigenlijk liep je tussen een grote lodge in. Het was dus eerder een groot hotel met als hoofdattractie een winkelstraat dan andersom. Mijn favoriete Canadese winkel “Roots” was hier ook weer te vinden. Het is maar goed dat die winkel (volgens mij) niet in Nederland is want dat zou me echt arm maken. De souvenir winkeltjes en restaurants waren hier ook weer in overvloed wat zorgde voor een gezellige sfeer. Ik had trouwens bijna een trui gevonden maar hier was hij helemaal niet in het groen, in tegenstelling tot in Banff. Jammer! Alweer bijna geslaagd. 

Aan het einde van het dorp waren de skiliften te vinden maar ditmaal lag er geen sneeuw op de bergen. Het was nu een mountainbike walhalla geworden en er stonden rijen fietsers te wachten op een gondel. We probeerden nog een stukje omhoog te lopen om een glimp van de fietsers op te vangen maar dat werd moeilijk. De parkeermeter liep bijna af dus het was tijd om weer terug te keren. 

De Brandywine Fall lag op de route dus daar zouden we nog eventjes langs. Mentaal moesten we ons wel even voorbereiden want we waren zo moe. Waar het aan ligt is een raadsel want we slapen veel en zijn ook niet overdreven druk. Misschien toch van het rijden en de vele indrukken op een dag. We zijn ook geen 16 meer! De route was maar tien minuten lopen dus dat konden we aan. Ondertussen speelden we een beetje met het idee om te gaan bungee jumpen. Dat kon blijkbaar in Whistler en we hadden wel zin in een adrenaline stoot want dat hebben we nog niet echt gehad hier. Bij de waterval hebben we even gekeken en daarna liepen we weer terug, want we wilden toch even kijken wat het zou kosten en of het de moeite waard zou zijn. 

Het bleek dat het per persoon $126 dollar zou zijn. De brug waar je vanaf zou springen leek ons aan de lage kant dus we besloten eerst eens naar de plek toe te rijden. Dan zouden we daar gaan beslissen of we dat ervoor over zouden hebben of niet. Het pad was op zijn zachtst gezegd hobbelig maar we kwamen er uiteindelijk zonder kleerscheuren aan. Eigenlijk zagen we het meteen al; die brug (50 meter) is veel te laag. Daarnaast ging je er rechtop vanaf en, als we het al zouden doen, wilden we eerst met ons hoofd naar beneden en het elastiek aan onze enkels vast hebben. Dat was niet mogelijk dus dat was de druppel. Enig, maar niet voor ons. Wij zijn de hoogte van de Nevis Swing in Nieuw-Zeeland nog gewend. Die was namelijk 134 meter hoog. Dat zijn betere getallen en zouden we zo weer over doen! 

De boodschappen waren ook weer een avontuur. Eerst liepen we de Walmart in maar het was geen supercentre dus we verwachten eigenlijk al dat er niks was. Bij binnenkomst rende er een man door de deuren en riep dat ze je allemaal voor de gek houden hier en het steeds gekker word. Prima joh, als jij dat vind. Verse groente vinden ze hier misschien smerig want het is er gewoon amper tot niet te koop. Bij deze Walmart was helemaal niks! Daar kwamen we voor het grootste gedeelte voor naar de winkel dus dan moesten we maar ergens anders heen. Met een paar producten verlieten we de winkel en gingen we naar de andere grotere supermarkt. 

In de volgende winkel was een hele grote vers afdeling dus daar konden we wel wat mee! Toen ik alleen voor een schap stond omdat Stefan iets terug ging leggen, stond er een man wel heel dicht bij mij. Ik vergeet soms wel eens dat ik mijn telefoon in mijn broekzak aan de achterkant heb en het dus eigenlijk voor het grijpen zit. Als ik een stuk naar links ging, ging hij dat ook en de andere kant ook om. Toen ik het gangpad uitliep ging hij achter me aan en toen ik weer een paar stappen achteruit zette, deed hij dat ook. Super vreemd! Toen ik mijn telefoon aan Stefan gaf, ging hij weer weg. RAAR! 

Helemaal gesloopt kwamen we op de camping aan. Al bekvechtend, door de vermoeidheid, over een pakje jus die we waren vergeten (ja ja, we aten vandaag een AVG’tje bij gebrek aan inspiratie) vonden we het tijd om in de relax stand te gaan. De douche stond zonet op standje schroeien en was niet verstelbaar dus oververhit zit ik nu in de camper. Morgen gaan we iets eerder weg, want we gaan naar Vancouver Island! We proberen de boot van 14.00u te pakken maar of dat gaat lukken is de vraag. Gelukkig hebben we een flexibel ticket dus als we later willen zou dat ook nog kunnen. We starten in Victoria en gaan daarna, verdeeld over vijf dagen, naar Nanaimo en Tofino. Op naar de orka’s, walvissen en andere natuur!