Dag 22: Kamloops

De dag werd weer lekker rustig opgestart en rond 11.15u (weer dat beruchte kwartiertje te laat) vertrokken we naar een hike. Op internet stond dat het laatste stukje van deze wandeling pittig zou zijn, dus we bereidden ons op het ergste voor. Inmiddels hadden we wel voor hetere vuren gestaan dus we maakten ons niet erg veel zorgen. 

De weg naar de hike was… hobbelig. Er moest ongeveer een kwartier afgelegd worden over een grindweg en we hoopten maar dat onze glazen het zouden overleven. Aan het geluid dat uit de kastjes kwam leek het er niet op, maar we hadden vertrouwen in ons servies. Eenmaal op de parkeerplaats bleek dat ons vertrouwen inderdaad terecht was want alles was nog heel. 

Het eerste stukje van de tocht was vooral bergafwaarts. Op het eerste bord waar we langs liepen stond dat er ook poema’s in het wild rondliepen en wat de gebruiksaanwijzing voor die dieren was, mocht je er eentje tegen komen. De berenspray hadden we bijna in de camper gelaten maar we waren blij dat we die toch in de wandeltas gestopt hadden! Er stonden ook nog enkele verdwaalde auto’s op de route wat natuurlijk voor Stefan een leuk cadeautje was. Vanuit alle hoeken werden er foto’s gemaakt en geen invalshoek bleef onbenut. Het was vooral de vraag hoe en wat die voertuigen daar deden of hadden gedaan. Dat bleef gissen want daar kom je niet achter. Nou moet ik eerlijk bekennen dat we ook geen moeite hebben gedaan om dit op te zoeken dus misschien is er ergens op het world wide web wel een antwoord te vinden. 

Het laatste stukje was inderdaad best heftig. De route was heel rustig en er waren vooral locals te vinden dus dat was fijn. Dan liep je ook niet steeds in een rijtje naar de top en konden we ons eigen tempo aanhouden. Na ongeveer tien minuutjes flink stijgen bereikten we de top al. Dat viel ons alles mee! Het uitzicht was het ook dubbel en dwars waard, want aan de linkerkant zag je Kamloops liggen en aan de andere kant een meer. Er vloog zelfs nog een arend over ons heen dus voldaan konden we weer richting de camper. 

Kamloops leek een iets grotere stad dus daar zouden we nog wat tijd besteden. Soms heb je echt het idee dat je in een film loopt, want er zijn zoveel verschillende mensen. Alle types komen voorbij. Toen we in de Tim Hortons stonden kwam er een man druk in gesprek met zichzelf binnen. Hij haalde allemaal vreemde voorwerpen uit zijn tas die we niet thuis konden brengen en hij bleef maar praten. Hij hield ons in ieder geval bezig en met een hoop vragen en koffie vertrokken we weer. 

De tijd die we nog moesten rijden viel ons flink tegen. Het bleek nog meer dan twee uur rijden te zijn naar de volgende camping. Op de een of andere manier hadden we daar geen rekening mee gehouden. In alle Nederlandse gehaastheid legden we bij de Walmart onze boodschappen al op de band. De vrouw voor ons vond dat blijkbaar niet kunnen en riep meerdere keren (wij hoorden het niet) dat ze nog niet klaar was, maar haar kar was bijna leeg. Dit keer lagen er wel beurt balkjes dus we dachten dat wij onze boodschappen er gewoon achteraan konden leggen. Hadden we dat mooi even verkeerd ingeschat! De mevrouw zei daarna nog dat ze het niet zo bedoelde en toen was het eigenlijk ook wel weer prima. Je maakt wat mee. 

Onderweg hadden we af en toe een fikse regenbui waarnaar het direct weer opklaarde. De temperatuur gaf 23 graden aan dus dat was heerlijk! De weg naar de camping toe was ook echt heel mooi. De weg kronkelde tussen de bergen en rivieren door. Bij elke hoek had je weer een ander uitzicht. De camping zat verstopt en omdat er een misverstand was geweest over of we een plek met stroom wilden of niet, kregen we een plekje ergens achteraf. Zonder stroom, maar het was het beste plekje van de camping. Er stond niemand om ons heen en we hadden een heel mooi uitzicht. Geluk bij een ongeluk! 

De eigenaresse vertelde nog over de bosbranden van vorig jaar. Heel veel mensen hadden hun huis moeten ontvluchten omdat er door de rook niets meer te zien was en het levensgevaarlijk werd. Zij ontsprongen de dans een beetje omdat ze tussen de bergen zaten maar verderop was het alleen maar mist. Het werd ook niet donker want het vuur verlichtte de lucht. Daarna vertelde ze over de beer die soms op het erf kwam en dat er blijkbaar nog steeds mensen zijn die de Grizzly beren stropen. De bewoners houden dat dus erg goed in de gaten omdat dat natuurlijk gewoon illegaal is. Sowieso is het belachelijk dat het nog steeds voorkomt. We hopen dat we nog eens eentje zien maar niet tijdens het wandelen graag!