Dag 21: De schoenen konden weer terug

We sloten het vorige verhaal af met “Hopelijk blijven ze morgen tijdens het raften aan onze voeten hangen.” De zorgvuldig gekochte schoenen hoefden überhaupt niet eens aan onze voeten, want het raften kon niet doorgaan. Gelukkig hadden we het bonnetje nog en was ruilen geen probleem. 

De wekker ging om 8.00u en dat is voor ons doen erg vroeg. Meestal starten we een uur later rustig op maar dat was vanmorgen niet aan de orde. Het zou namelijk een actieve dag worden en daarvoor moesten we iets vroeger uit de veren. Met lichte zenuwen en in de goede kleding reden we richting het kantoor wat als verzamelplek diende. 

Een paar dagen eerder zagen we dat er alleen tochten te boeken waren vanaf 22 juni dus dat vonden we al bijzonder. Wellicht was alles vol en hadden ze daarom de agenda gesloten. Ons onderbuikgevoel zei al wel dat er meer aan de hand zou zijn maar we hadden verder niks gehoord dus we gingen ervan uit dat het wel goed zou zijn. 

Toen we aan kwamen lopen stond de eigenaar de planten water te geven en vroeg of een van ons toevallig Jamie was. Hij viel direct met de deur in huis en vertelde dat het raften niet door kon gaan. Via de mail en telefoon waren wij niet te bereiken geweest maar dat was niet perse een probleem want we stonden toch op de camping in de buurt. De maanden april en mei waren zo slecht geweest dat het niet vertrouwd was om de rivier op te gaan. Hij liet ons vervolgens filmpjes zien van zijn medewerkers die de rivier in hun kajak trotseerden en het ging er heftig aan toe. Zelfs de ervaren mensen hadden moeite om rechtop te blijven dus het sprak voor zich dat het voor ons als leken niet te doen zou zijn. Daarna liet hij filmpjes zien van een draaikolk waar je dus normaal gesproken doorheen zou gaan. Er lagen complete boomstammen te draaien in het water en staken alle kanten op. We wisten dat het kouder was dan normaal gesproken in deze tijd van het jaar, maar dat het zo heftig zou zijn hadden we niet verwacht! 

Hij vertelde dat er wel wat andere opties voor ons zouden zijn zodat we alsnog deze ervaring op konden doen. Allerlei namen vlogen ons om de oren en ik kon het niet onthouden. Gelukkig vroeg hij of we even mee liepen zodat hij de bedrijven en bijbehorende telefoonnummers kon noteren. Het was voor hem een enorme klap want waarschijnlijk zou hij de boekingen nog moeten annuleren tot en met midden juli. De coronatijd had hij nog maar net overleefd en in die veertig jaar tijd was het nog nooit voorgekomen dat er drie jaar achter elkaar op rij voor een bepaalde tijd niet geraft kon worden. Na tig excuses namen we afscheid en zouden wij even kijken of we er nog ergens een afspraak tussen konden proppen. Na het bekijken van eventuele aanpassingen in de route lijkt het erop dat het niet meer gaat lukken. Dan zouden we genoegen nemen met minder heftige rivieren en dat hadden we er niet voor over. Er komt vast een andere keer dat we met een bootje het ruige water kunnen trotseren. De volgende plannen worden namelijk alweer voorzichtig gesmeed… 

Toen we in de camper zaten begonnen we nog even met rekenen. Deze man leek niet ouder dan veertig jaar want hij was topfit en zag er echt goed en afgetraind uit. Dat zou betekenen dat hij sinds z’n geboorte het bedrijf runde wat natuurlijk niet kon. Volgens de berekeningen zou hij dus ergens midden in de vijftig moeten zijn. Dat hadden we hem absoluut niet gegeven! Misschien moeten wij ook maar gaan kajakken in van die wilde rivieren want dat houdt je blijkbaar erg jong. Ik zou voor beide tekenen. 

Het kwam met bakken uit de hemel maar erg koud was het niet. In de supermarkt vroeg de kassamedewerkster of we nog gingen hiken omdat we een korte broek aan hadden. Toevallig stonden er wel nog twee watervallen op de planning en we benoemden dat we het positief hielden en de zon vanzelf zou komen als we onze korte broeken aan zouden houden. Vervolgens knoopte een wegmedewerkster in de rij bij Tim Hortons het gesprek met ons aan en vroeg waarom we zo zomers gekleed waren. We waren blijkbaar een beetje de gekke toeristen geworden. De branden waren hier nog in het geheugen gegrift want toen we over de zon begonnen en dat we hoopten dat die nog kwam, stak ze een verhaal over de branden af. Het bleek dat het vorig jaar tijdens de hittegolf op sommige plekken 45 graden was geweest en er een compleet dorp in vlammen op was gegaan. Volgens ons oorspronkelijke plan zouden wij in mei 2021 rond zijn gaan reizen en er dan dus tijdens die periode zijn geweest. Dan zijn we toch erg blij met de soms wat koudere momenten en regenbuien. Al moeten we zeggen dat we het overdag nog treffen met het weer en we eigenlijk niks te klagen hebben. Het besef komt ook steeds meer dat we dik over de helft van de reis zijn. Op de kat na, missen we vrij weinig dus wat ons betreft verlengen we de reis nog wat. Gelukkig hebben we nog twaalf dagen dus aan het einde denken we nog maar niet. Wat gaat de tijd snel. 

De watervallen waren nog dik anderhalf uur heen en terug rijden. Het regende en we waren er niet helemaal zeker van of we dan wel wilden wandelen. Wat een actieve dag zou moeten zijn geweest werd een rustig dagje. We betrokken al vroeg ons plekje op de volgende camping en deden niet zoveel meer. Het zonnetje kwam er zelfs nog bij wat voor een aangenaam temperatuurtje zorgde. Deze keer aten we echte hamburgers want we vonden dat we die na het fiasco van de vegaburgers nog tegoed hadden. Deze waren top en roken bovendien heerlijk. Kamloops, we komen er morgen aan want we zijn goed uitgerust!