Dag 17: Uvita - Jaco

Vandaag begonnen we eigenlijk al langzamerhand aan de terugreis. Uvita is het verste punt wat we deze reis hebben gehaald. Nu gaat de weg terug naar San Jose met nog een tussenstop in het strandplaatsje Jaco. Vanwege het feit dat je vrij lang duurt over weinig kilometers hebben we hiervoor gekozen. Achteraf had het ook anders gekund maar dit is ook wel zo prettig.

Nadat we het laatste, smakelijke ontbijt achter de kiezen hadden tussen allerlei Frans gekakel (behalve wij zaten er 3 groepen Fransen te ontbijten) konden we de boel inpakken en deze wederom prachtige locatie verlaten. We hadden nog 1 mysterie op te lossen, want er moest hier ergens in de buurt een bos zijn met enorme bamboe bomen. Enige probleem; het was nergens te vinden. De pagina die Jamie gebruikte om het te vinden bleek verwijderd en op internet was er weinig concreets over te vinden. Uiteindelijk via een YouTube filmpje nota bene kwamen we achter een locatie, maar of het de goede zou zijn… Het was gelukkig vlakbij de doorgaande weg dus de moeite waard om te proberen. En warempel, het bleek ook nog precies te kloppen!

Het was niet heel groot, maar wel heel indrukwekkend om te zien wat er gebeurd als je bamboe gewoon zijn gang laat gaan. De toppen reikten wel meer dan 10 meter hoog en de stammen hadden een omtrek van een ‘normale’ boom. En het fijne was, je kon er gewoon met de auto doorheen rijden. Het was dus tijd voor de ‘selfie met de auto’.Dat hebben we in Nieuw-Zeeland ook gedaan en in Canada zijn we dat schijnbaar jammerlijk vergeten. Dus camera op een steen, even kijken of het rustig was en snel de timer erop. Dat verliep voorspoedig dus missie geslaagd!

Onderweg had Jamie nog een dorpje gezien waar we even rond konden kijken. Niet heel groot, wel leuk. Een beetje hippie/surfers, op het strandje waren allerlei venters spullen aan het verkopen en je kon hier ook wildkamperen. We zagen nog een Suzuki Jimny met een daktent, een plan wat we ook hebben overwogen. Het zag er heerlijk relaxed en idyllisch uit. Leuke auto, slapen op het dak in de natuur en er hing een hangmat naast waar de reiziger een cocktail uit dronk. Echter kwamen we tot de conclusie dat vooral het idee ons mooi leek, want er zijn hier weinig faciliteiten om te douchen etc. Dan heb je in de praktijk een hoop zand, zout en andere rotzooi continu bij je. Voor ieder wat wils en het heeft ook zeker wat, maar wij zijn uiteindelijk blij met onze keuze.

Een dikke anderhalf uur verder waren we dan op de plaats bestemming, maar we twijfelden of we wel goed waren. We reden in een achteraf buurtje met een groot hek, een te koop bord aan het gebouw en allemaal lege parkeerplaatsen op de binnenplaats. Het uithangbord klopte echter wel qua naam. Na wat heen en weer rijden zonder mensen ergens op straat te zien zijn we toch maar uitgestapt om een bel te zoeken, maar het hek bleek gewoon open te kunnen schuiven. Al snel kwam er een enthousiaste jongeman ons begroetten en toen wisten we wel dat het goed zat. Het bleek zijn allereerste werkdag en we hadden met de arme drommel te doen. Zijn baas, overigens ook zeer begripvol en aardig, moest hem steeds de handelingen uitleggen en dingen vertellen in het Engels tegen ons, terwijl hij tegen zijn protege in het Spaans allerlei zaken aan het toelichten was. De jongen was zo zenuwachtig en we hadden echt met hem te doen. Wij zeiden ook dat hij het goed gedaan had.

Wederom een mooie accommodatie, iets dat je van buitenaf niet echt ziet. We konden even heerlijk afkoelen bij het zwembad totdat het om 17:00 begon te regenen. Zonet zijn we nog even in het stadje bij een Mexicaans restaurant wezen eten, want hey we moeten straks toch afkicken van al dat lekkere eten hier. Morgen hebben we echt de laatste lange etappe naar San Jose, terug naar het hotel waar de reis een dikke twee weken geleden startte!