Dag 5: Beren op de weg

Het was vandaag, zoals ze in elk willekeurig commercieel programma vaak meerdere keren zeggen, een rollercoaster aan emoties. Daar later meer over.

De dag begon voor ons al om zes uur in de ochtend. Erg leuk dat we vroeg naar bed gaan elke keer maar dat betekend ook dat we al vroeg weer uit de veren zijn. Gelukkig vielen we daarna nog even in slaap en gingen de ogen om acht uur weer open. Dat is toch een betere tijd. Het zonnetje scheen dus we gingen ervoor: in de korte broek! Het was maar rond de 13 graden maar dat kon ons niks schelen. Het loopt hier alweer als een geoliede machine want beide hebben we onze taken. Als Stefan naar het toiletgebouw gaat zet ik thee en maak ik eten en als hij terugkomt maakt hij ontbijt voor zichzelf. Vervolgens maak ik mezelf klaar, wast Stefan af en haalt een bezem door de camper. Een vijftig jaar getrouwd stel is er niks bij. 

De eerste stop was in Kelowna. Bij de weg stonden enkele toeristische attracties aangegeven. We werden daar meerdere keren door voor de gek gehouden want het bleek vaak een woonwijk of dorpje. Er was in de stad nog een parkeerplekje voor ons vrij. Ondertussen hadden we zin in een koffie dus die zouden we snel even gaan scoren. Toen we een rochelende man hadden gepasseerd en de haven hadden bekeken konden we opzoek naar ons welverdiende koffie. Verderop stond een ambulance met loeiende sirenes en was er een gedenkplaats te zien bij een gebouw die onder constructie was. Waarschijnlijk is er iemand verongelukt tijdens het bouwen. De sfeer was dus helemaal super en ik liep er met zweethandjes rond… Het stadje was alsnog best gezellig en we gingen voor een espresso. Dat hebben we geweten! Het leek wel alsof we onder invloed waren met die grote ogen. We stonden compleet strak van de cafeïne. Op de parkeerplaats schoven we nog twee crackers pindakaas met banaan weg en daarna konden we onze weg vervolgens naar de eerste echte hike op Canadese grond. Myra Canyon it is! 

De route was uitdagend. Door de wijngaarden klommen we met de camper naar boven. Uiteindelijk hield de verharde weg op en zigzagden we voor bijna vijf kilometer over een onverharde weg. Toen we het bijna op wilden geven omdat er maar geen einde aan leek te komen en ons servies stond te rinkelen in de kasten, zagen we de parkeerplaats. Het was fris maar de zon was er constant bij. Dat was het wandelweer wat we graag wilden! 

De eerste paar meters waren wat onwennig want we wisten niet wat we moesten verwachten. Ondertussen had ik alweer stress want wat moesten we doen als er wel ineens een beer op het looppad zou verschijnen? Dat zou vast wel wat meevallen. Voor de zekerheid zetten we onder andere “Altijd is kortjakje ziek” maar in want van mijn zang zouden ze vast heel hard wegrennen. De eerste brug verscheen na een kleine kilometer en het stelde niet teleur! Voorheen was dit een oud spoor van 650 kilometer die dwars door een deel van Canada heen ging. Wat een uitzicht hadden we. Het is zo onwijs groot en je staat zo hoog boven de afgrond. Echt heel indrukwekkend. Na het mooie landschap vast te hebben gelegd wandelen we weer verder. Het liedje van S10 werd ingezet en we hadden de pas er weer goed in. Zo op elkaar ingespeeld die twee. 

Bij de tweede brug vlogen de chipmunks je letterlijk bij de benen omhoog. Die beesten waren zo tam. Er zaten twee jongens op een bankje en wij stonden te kijken wat zich daar afspeelde. Op een gegeven moment hoorden we een vrouw praten maar wisten wij veel dat ze het tegen ons had. Ze zei dat we er best bij mochten gaan zitten en dat die twee heren echt niet zouden bijten. Maar dacht ze nou echt dat wij die dieren in ons been willen hebben hangen? We zijn nog steeds in korte broek en het idee van die kleine nageltjes op blote benen is niet perse heel fijn. Gauw doorlopen! Een echtpaar hoorde dat wij Nederlands spraken en joelden “Goedendag!” We vinden het altijd bijzonder dat mensen zo blij kunnen zijn om Nederlanders te horen. Het liefste houden wij afstand. Een beetje zoals bij beren. 

Een paar bruggen verder en nog steeds niet verveeld van het uitzicht zagen we mensen over de reling heen hangen. Er bleek een beer te zitten! Onderweg hadden we wel wat sporen gevonden maar dat leek ons niet bij een beer passen. Het was even zoeken maar daarna spotten we ‘m! Het was echt een magisch moment. Eindelijk hadden we de eerste beer gezien. Van tevoren was Stefan bang om ze tegen te komen en deed ik gangster. Reken maar dat het vandaag andersom was! Op het filmpje hoor je alleen maar “Steef, ik ben bang. Ik wil niet meer verder. Straks komt hij boven.” Puntje bij paaltje dus een dikke bangerik. De verrekijker zat in de tas dus konden we de beer goed bekijken en we kregen 'm perfect op de foto. Hij zat daar keihard te chillen op de stenen. Op aandringen van Stefan zijn we toch doorgelopen. Dat bleek een goed idee want de twee bruggen waar we toen kwamen waren zo groot en hoog! Het liep in een bocht dus je had uitzicht op een groot deel van de Canyon. Na dik zeven kilometer besloten we om de weg weer terug te lopen. De beer zat nog steeds waar we ‘m hadden achtergelaten en na een flinke looppas kwamen we na 12 kilometer voldaan en, hoe kan het ook anders, kapot bij de camper. Deze twee eigenwijzen hadden zich niet ingesmeerd dus we waren lichtelijk verbrand maar dat was het helemaal waard!  

We hadden nog een tocht van bijna twee uren voor de boeg voordat we bij de camping zouden zijn. Ineens kwam het met bakken uit de hemel dus waren we extra blij dat we het zo hadden getroffen tijdens het wandelen. De camping baas kwam oorspronkelijk uit Nederland maar was er ondertussen al twaalf jaar niet meer geweest. De hagelstenen lagen op de stoep en het was hier blijkbaar noodweer. Onze timing was dus perfect. Het plekje van vandaag is iets aan de krappe kant maar we zijn weer geïnstalleerd. Er zit hier op tien minuten lopen een waterval en er werd ons verteld dat het nu extra mooi was door de regen. Voor het donker zijn we er nog even heen gegaan en ook dit was weer een mooie stop! Voldaan en met zere voeten zitten we nu lekker degelijk in de camper. En het beste van alles: er was een hele warme douche! Dat maakt gisteravond weer een beetje goed.