Dag 8: La Fortuna Waterval

We beginnen dit verhaal met een leuk "Wist u dat-je". Wist u dat Octo (die vriend van Spongebob) hier ook op het park verblijft? Er is hier iemand al bijna een uur klarinet aan het spelen en zo te horen kan hij of zij de oefening ook goed gebruiken. Misschien zit hier in het dorp straks wel restaurant "de krokante krab", je weet het tenslotte maar nooit! 

Na wederom een fantastisch ontbijt met smoothiebowls, pannenkoeken en de hele shebang, vertrokken we naar een waterval hier in de buurt. De meningen waren erover verdeeld, want sommige mensen vonden het te duur voor wat je kreeg en anderen vonden het de moeite wel waard. Wij gokten vandaag op het laatste, al hadden we wel rekening gehouden met eventuele drukte in verband met het tijdstip waarop we gingen. 

Het was slechts een paar minuten rijden naar de bestemming en dat is voor de afwisseling ook wel eens fijn. Door een medewerker werden we ergens in een plekje achteraf gedumpt. Gelukkig is Stefan een ster in parkeren dus dat kwam wel goed. De tassen werden ingepakt en we konden beginnen aan onze tocht. Deze keer gewoon op onze witte sneakers, want qua afstand stelde het niet zoveel voor. 

We werden verwelkomt door een paar apen en een toekan in de boom en liepen door naar het eerste uitzichtspunt. Vanaf een afstand zag het er niet zo spectaculair uit, maar dat zou ook kunnen komen door de vele watervallen die we al eens eerder hebben gezien in Canada en Nieuw Zeeland. Stelletje verwende mensen die twee. De trap naar beneden was best steil en we kwamen een Nederlands, wat ouder, stel tegemoet. Ze hadden nog slecht tien trappen te gaan, maar mevrouw was dringend toe aan een adempauze en liet dit ook duidelijk merken. Snel doorlopen. De BHV cursus zit nog vers in het geheugen, maar wij zijn buiten dienst. Ieder voor zich, joe hoi! Dat is natuurlijk een grapje. Of toch niet. Wie zal het zeggen. 

De trappen liepen stijl naar beneden en het was best een stijle afdaling. Na tien minuten stonden we bij de waterval en van dichterbij was het toch een stuk mooier! De mensenmassa viel opzich nog mee. De waterschoenen waren we vergeten en Stefan vond daar wat van. Zijn blik zei genoeg en ik wist hoelaat het was... Zeg het niet, zeg het niet! "Ik ga terug voor de waterschoenen, ik ben zo terug!" NATUURLIJK! Het was ook wel handiger, maar wie had er nou zin om alleen daar op een steen te wachten OF die duizend trappen weer omhoog te rennen. Ondertussen ken ik Stefan dus ik wist dat hij het toch wel zou gaan halen. Er zat maar een ding op en dat was een mooie steen uitzoeken om op te wachten.

Wat dat betreft was het een cadeautje, want wat zijn mensen soms grappig. Alles draait om social media tegenwoordig (ik ben er zelf ook schuldig aan) en de welbekende fotoshoots vlogen in het rond. Die arme vriendjes werden allemaal aan het werk gezet en moesten zich in verschillende bochten wringen. Alles voor de perfecte en vooral spontane foto's. Hoeveel handen ik wel niet de lucht in heb zien gaan, peace tekens, (voor hun) schattige lachjes. Het was niet bij te houden. Recht voor mij stond een mevrouw te poseren voor haar leven. Het haar werd in de selfiestand geperfectioneerd en daarna kon het grote foto spektakel beginnen. Ik mag hopen dat ze een goede foto heeft weten te bemachtigen, want ik denk dat ze wel honderd selfies heeft gemaakt. Stefan kwam ondertussen bezweet van het traprennen weer aan en toen was het tijd om onze GoPro mee het water in te nemen. 

Het was de eerste keer dat we hebben gezwommen bij een waterval. Die kunnen we ook weer afstrepen! De kracht van het water is zo sterk, je kon er amper naartoe zwemmen. We werden meerdere keren bijna tegen andere mensen aangeduwd door de stroming, Er waren busjes met toeristen gearriveerd, dus met de rust was het gedaan. Daarna hebben we nog even in het riviertje gezwommen en na ongeveer twee uren zijn we onze weg weer naar boven weer begonnen. Check ook de video even, want het ging er erg casual aan toe.

Bij het restaurant was WiFi, dus ik kon mooi mijn ouders even bellen. Tenminste, dat dacht ik. Die waren de hort weer op, maar uiteindelijk via een omweg alsnog kunnen bereiken. Heel handig bellen wanneer in je rechteroor Rihanna door de boxen klinkt en aan de linkerkant de Spaanse salsamuziek schalt. Ach, we zijn weer up-to-date. 

We slapen in een huis met keuken, zithoek, twee grote bedden en een mooie badkamer. De huisjes staan om een meertje heen en het is heel kleinschalig opgezet. Weer een goede vondst! De regen klettert op het dak en wij gaan zo maar weer eens richting een restaurant. Voor ons gevoel eten we de hele dag, maar het is ook allemaal zo lekker. Sporten en de hele dag gezond eten komt thuis wel weer.