Dag 10: Doorweekt naar Rio Celeste

Goedemorgen! Voor ons dan. Het verhaal is iets aan de late kant, want gisteren was de stemming niet opperbest als gevolg van een lang stuk rijden en een wandeling in de regen. Na het stuk beton waar we gister op sliepen was dit echt hemels. Je kan elkaar amper vinden in dit bed en is een stuk zachter dan de vorige. Hier blijven we drie nachten dus dat komt niet al te gek uit. Het uitzicht is op het nevelwoud en op een diep dal. 

Na het ontbijt vertrokken we richting Monteverde. Dit zou iets meer dan twee uren in beslag gaan nemen dus we hoefden niet perse vroeg te vertrekken. Om acht uur mochten we al ontbijten en we dachten dat hij de dag ervoor bedoelde dat het aan de vroege kant zou zijn. Het ontbijt plekje zat ramvol dus blijkbaar waren we aan de late kant. Een afscheidsknuffel van de kat kon niet ontbreken en daarna ging de hele karavaan weer op pad. Eerst moesten we de banden nog even op laten pompen bij een tankstation. Half in het Spaans kon Stefan toch duidelijk maken wat er moest gebeuren dus dat viel alles mee.  

Eenmaal op weg richting onze eindbestemming bedacht ik ineens iets. Er zat hier in de buurt toch een waterval? Ondertussen kwam er een waterval uit de lucht, want het was nog amper droog geweest. Heel af en toe liet de zon zich even zien. De afslag voor Rio Celeste zat nog geen twee minuten later dus besloten we die maar te pakken. We hadden beide geen idee wat voor weg het zou zijn, hoelang de wandeling zou gaan duren en wat er precies te zien was. Living on the egde! 

En on the edge waren we hoor! Vooral op de gaten. Deze weg duurde ongeveer anderhalf uur en was nogal een uitdaging. Er reed een vuilniswagen voor ons dus die volgenden we trouw. Het zag ernaar uit dat hij deze weg veel vaker had gereden. Onderweg kwamen we nog een man met kind op een paard tegen en vreesden we vooral voor onze AliExpress banden. 

Eenmaal op een beter geasfalteerde weg (dat was trouwens het gevoel alsof je met skeelers op een goede weg reed) begon het te gieten. Toen we bij de waterval aankwamen, werd het er niet veel beter op. Wie gaat dit nou doen! Er kwam iemand naar ons toe zodat we een parkeerkaartje konden kopen en daarna moesten we door naar de receptie. We hadden onze korte broek maar aangehouden want nat werden we toch. Een regenjas hadden we niet meegenomen dus we moesten het maar doen met onze windjacks. De mevrouw achter de balie keek ons aan alsof we gek waren en ik kon haar geen ongelijk geven. Blijkbaar was het normaal turquoise blauw water maar door de regen was dat nu natuurlijk niet zo. Even plassen op hypermoderne wc's (niet dus) en de regen trotseren dan maar! 

De route was zo in de regen best mooi en we probeerden het positieve van de regen maar in te zien. Het was niet druk, het klonk met je capuchon op alsof je in een tent zat, de bladeren waren mooi groen en de waterval zou waarschijnlijk ook groter zijn. Het had ook wel weer wat om de plassen te moeten ontwijken en om via stenen door de riviertjes te  ploeteren. Normaal is dit echt zon 'Instagram' plek dus het was ook wel lekker dat er niet allemaal van die dushi's rond zouden lopen bij het uitzichtpunt. Compleet natgeregend kwamen we na nog geen uur aan bij de waterval. Via steile trappen moesten we naar beneden en het was echt prachtig! Het water denderde naar beneden en er was bijna niemand. Een stel vroeg nog of we een foto van ze wilden maken, dus vroegen wij (bij hoge uitzondering) ook of zij een foto van ons wilden maken. Dit alles deden we maar met de GoPro, want mijn telefoon zou ik waarschijnlijk toch laten vallen met mijn onhandigheid. 

De stroom werd steeds groter en we waren er helemaal alleen. Het was eigenlijk wel heel erg geslaagd. Op de terugweg heb ik mijn publiek vermaakt met optredens en liedjes waar het woordje 'rain' of 'sunshine' in voorkomt. Mijn een-mans-publiek is alleen niet zo goed in teksten dus op af en toe een achtergrond koortje na, moest ik het hele repertoire in mijn eentje dragen. Het optreden eindigde al snel in Glee nummers en daarmee sloten we de hike af. 

Toen kwam de terugweg en die was echt moker lang. Super mooi toen er geen bewolking en/of regen meer was, maar uiteindelijk hebben we er ongeveer drie uren over gedaan. Half zes kwamen we bij de lodge aan en we waren gaar. We zijn hier dus drie dagen en daar zijn we blij mee! Er is hier zoveel te doen en waarschijnlijk gaat dat ook allemaal lukken in die paar dagen. Taco a Taco leek ons een goed restaurant, maar toen we aankwamen was het daar zo druk! We zijn toen doorgelopen naar een andere die ook als tip werd gegeven. Toen we de ingang eindelijk hadden gevonden, bleek de kerstverlichting daar nog te hangen. De lampen stonden zo fel en de muziek klonk als een Chinees restaurant. Tel daarbij op dat ik als zombie aan een tafel zat, de kip vreselijk smaakte en de patat smaakte naar vis. De sfeer was dus opperbest. Ach, die momenten horen er ook bij. Stefan vond het best lekker dus daar was ik blij mee. 

Op dit moment zitten we aangekleed te wachten totdat we mogen gaan ziplinen. Hashtag zin in!