Dag 6: Revelstoke

21 mei 2022 - Revelstoke, Canada

Dit verhaal wordt getypt terwijl we aan een picknicktafel zitten en de zon zien verdwijnen achter de besneeuwde bergen. Dat is een afsluiting die deze dag ook zeker verdient want het was een dag met veel indrukken. 

Wie start z’n dag nou met een bezoek aan een waterval naast de camping. Wij dus! Dezelfde waterval als gister maar we waren nieuwsgierig hoe het er vandaag, met minder regenval, uit zou zien. Bijna hetzelfde maar niet minder mooi. Nadat er even was gevideobeld met het thuisfront zijn we vertrokken naar Revelstoke. Dat is een klein skidorpje op ongeveer anderhalf uur rijden. De boodschappen begonnen ook op te raken dus het was ook weer tijd voor een bezoek aan de supermarkt. De reis begon weer met een prachtig zonnetje en onderweg zijn we nog even bij het meer gestopt. Ik had (wat een verrassing) honger. Het scheelt dat je alles zo bij de hand hebt en een cracker dus zo gesmeerd is. Na een gevecht met de smotsige pindakaas gingen we verder en belandden we in Revelstoke. 

De boodschappen waren binnen en we besloten naar het dorpje te wandelen. Stefan was niet helemaal gerust op de parkeerplek omdat er stond dat motorhomes daar niet mochten staan. Ik vind dat wij een Van zijn dus niks aan het handje. Daarnaast zijn sommige auto’s van bewoners nog veel groter dan onze bus dus niks om ons zorgen over te maken. Na een pittige tocht van wel vijf minuten zagen we twee grote beelden van beren. Twee stappen door het dorp en je was er weer uit maar we hebben de sfeer in ieder geval even geproefd. Toen we bij de camper aankwamen zagen we geen wielklemmen of andere ellende en konden we naar de volgende bestemming. Het eerste National Park was een feit! 

Het valt ons op dat er veel wandelpaden of wegen afgesloten zijn. De redenen lopen best wel uiteen. Soms komt het door de besneeuwde, en dus onbegaanbare, paden en de andere keer is het omdat ze de beren willen beschermen. Eerst moesten we ons melden en de parken pas laten zien. Het was een beetje een gestuntel om de kaarten zichtbaar aan de spiegel te hangen maar goed, wat wil je als je bij zo’n loket staat. Verder geen druk. Ook hier bleek dat we maar zes kilometer omhoog konden rijden door een onbekende reden. Dat was best jammer omdat het uitzicht vast prachtig zou zijn. Niks aan te doen en we zien wel hoever we komen. 

Het uitzicht was prachtig! Je zag heel Revelstoke liggen en de besneeuwde toppen torenden erboven uit. In ons oor hoorden we een wel hele bekende taal. Het was wat aan de platte kant en dat kon maar een ding betekenen. Na de Friesche vlag was daar de overtreffende trap: mensen uit Friesland! Die mensen zijn ook overal. Maar goed, heb uitzicht was top. Voor ons leek het wel een voorstelling. Er waren verschillende fotoshoots gaande. De een nog uitgebreider dan de ander. Toen was daar het moment. Een vrouw naderde ons en voordat ze wat kon zeggen zagen wij de bui al hangen. Natuurlijk willen wij een foto maken! Misschien is het toch weer een idee om er geld voor te vragen want gister gebeurde dit ook al. Vogelperspectief en kikkerperspectief, alles kwam aan bod. Ondertussen was het rond de twintig graden dus we zweten uit de lange broek. Toen ik me om ging kleden hoorde Stefan dat de foto niet naar het zin was. Want… de bergtoppen stonden er niet op! Ik had nog zo m’n best gedaan om het perfecte plaatje te schieten maar het was niet goed genoeg. De volgende keer doen ze het maar lekker zelf. 

Een stukje naar beneden hebben we de toerist uitgehangen. Daar was geloof ik een record gevestigd op een voormalige skischans. Bovenop de schans stond een metalen pak waar je in kon poseren. Het leek dan (het was erg geloofwaardig…) of je van de schans af sprong. We lachten ons rot want het ging natuurlijk weer mal. 

De laatste stop was door een stukje bos heen. En wie zagen we daar? De mensen van de mislukte foto. Er scheen een waterval te zijn maar we konden het nog niet zien. Ze vroegen aan ons of wij wisten of het daar beneden liep en we zeiden dat we daar maar op een manier achter konden komen. Als twee padvinders weken we van het pad af om te kijken en de vingertjes van die mensen gingen nog net niet heen en weer gepaard met een “foei”. Van dat kleine stroompje waren we niet echt onder de indruk dus we keerden om en gingen naar ons vervoersmiddel. 

Het was maar goed dat we in Revelstoke hadden getankt want onderweg was er niet meer een bezinepomp te bekennen. De weg naar de camping toe was zo mooi! Binnen een uur gingen we van twintig graden naar acht en overal om ons heen lag sneeuw. Soms reed er niemand om ons heen en voelde het alsof je de lange weg helemaal voor jezelf had. De zon scheen nog steeds dus het was een prachtig gezicht. De bijgevoegde foto's spreken wel voor zich. Halverwege riepen we ineens beide: EEN BEER! Stonden daar niet een maar twee beren langs de kant van de weg. Helaas waren we te laat met het maken van een foto want het gaat zo snel maar we waren dolenthousiast! Later zagen we er nog eentje dus de teller staat nu op vier en een halve beer. De eerste keer zagen we een van ver af dus die vinden we voor een half tellen. 

De tijd is weer een uur vooruit gegaan omdat we in een andere zone zitten dus moet je nagaan hoever we al hebben gereden. Deze camping is heel rustig en midden in de bergen bij mensen met een stuk land. Alle voorzieningen zijn er gewoon dus we hebben daar maar even van geprofiteerd. We hebben geen idee wanneer we weer een goede douche zullen hebben aangezien we straks alleen maar in National Parks staan. Morgen gaan we naar Emerald lake als die tenminste open is en niet onder het ijs ligt. En anders vinden we vast iets anders want er is zoveel te zien!

Foto’s

1 Reactie

  1. Jellie v d Plaats:
    22 mei 2022
    Weer genoten