Dag 47: Clay Cliffs en Mt. Cook

Na wakker te zijn geworden op de prima camping in het slaperige gehucht Duntroon konden we door naar de missie voor vandaag, de Hooker Valley track bij Mount Cook. Dit is met zo’n 3700 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Voordat we daarheen gingen leek het handig om ons eerst even bij de volgende camping in Twizel (niet te verwarren met Twijzel) omdat deze snel vol scheen te zijn. Na drie kwartier te hebben gereden doemde er ineens een bordje op met een mogelijke interessante locatie die wij nog niet hadden opgezocht of gelezen. De Clay Cliffs. We hadden nog wel wat tijd om hier te kijken en op internet stonden positieve verhalen.

Het enige probleem bleek te zijn dat de weg een aantal kilometer onverhard zou zijn. Echter zagen we meerdere auto’s en campers in de verte rijden dus besloten we het erop te wagen. Omdat de weg privé terrein is werd er per voertuig $5 gevraagd in de ‘honesty box’. Het was niet verplicht en tevens geen controle. Omdat dit doel ons beter leek dan gisteren hebben we het nu wel braaf gedaan. Nadat we in een enorme stofwolk waren aangekomen en onze Pumpkin inmiddels ook grijs zag van al het stof konden we enkel nog te voet verder. 

De hoge, puntige rotsen ontstaan door inmiddels gesmolten gletsjers waren heel fraai om te zien. Je kon ook nog een stukje erin lopen en dat besloten we ook te doen. Het was fijn want we hadden dit deel voor onszelf, er was verder nog niemand aanwezig. Je kon een behoorlijk stuk klauteren tussen de spelonken door, maar voordat we zouden verdwalen zijn we maar weer terug gegaan. Tijdens de wandeling terug naar de auto kwamen we ineens allemaal mensen tegen. Waren we niet voor het eerst deze reis, weer net op tijd voor de drukte. 

Omstreeks half twee kwamen we aan op de beoogde camping. We zouden ons daar eerst aanmelden zodat we verzekerd zouden zijn van een plekje, alvorens door te rijden naar Mount Cook. Dit bleek geen overbodige luxe, want toen we een kwartiertje later weg reden van het terrein stond er een bordje dat alles vol was.. En ze wilden telefonisch ook geen plek vrijhouden vanwege vele afmeldingen. De camping lag mooi op de route, want het is een enkele weg richting Mount Cook. De weg naar de track was echt prachtig. Langs Lake Pukaki die een helderblauwe kleur heeft door fijngemalen deeltjes in het smeltwater afkomstig van de gletsjer. Plak daarbij Mount Cook op de achtergrond en compleet is het idealistische plaatje.

Eenmaal aangekomen bij Mount Cook konden we bijna geen plek meer vinden op de al niet klein ingerichte parkeerplaats. Deze keer leek het of we minder geluk hadden met de stroom mensen voor zijn. Nou was het een traject van zo’n 10 kilometer, drie uur heen en terug dus hopelijk was iedereen een beetje verspreid. Doordat deze wandeling relatief eenvoudig (want vlak) en niet al te lang is maakt dat hem ontzettend populair. Het weer was ook zonnig wat de dag erg aantrekkelijk maakte.

Na een kledingwissel in de auto zijn we ervoor gegaan. Het eerste deel liepen we in een menselijk treintje, maar later verspreidde de mensen zich over de track. We zijn snelle lopers dus haalden gemakkelijk wat mensen in. De route ging door de bergen met af en toe een watervalletje, over drie slingerbruggen en langs water. Mount Cook was telkens op de achtergrond te zien wat ervoor zorgde dat het aandeed als een schilderij. Onderweg stak er een forse wind op die het er niet echt behaaglijker op maakte. De bruggen slingerden ook aardig heen en weer door de wind. We hoopten maar dat de dikke staalkabels sterk genoeg zouden zijn. De pet van Stefan was niet bestand tegen de harde wind, want aan het begin van de tweede brug werd deze zo van Stefan zijn hoofd afgeblazen. Gelukkig belandde de pet in het gras net voor de watergrens en kon hij hem nog pakken. Na een uurtje lopen kwamen we aan bij het meer met daarachter Mount Cook. Wat een prachtig gezicht! Dat vonden wij niet als enige, want er vroegen maar liefst drie stellen of we een foto van ze konden maken. We moeten toegeven dat we ook op een perfecte plek zaten. Op een grote steen pal voor de berg. Na een tijdje te hebben genoten van het uitzicht zijn we weer terug gegaan. Ook de terugweg hadden we binnen een uur voltooid.