Dag 26: Van Takaka weer terug naar Nelson.

Ondanks een groep jongens aan de overkant die het gisteravond erg gezellig hadden, hebben we weer goed geslapen. Gejaagd zijn we deze vakantie nog niet geweest maar vanmorgen was dat anders. Omdat we geen geldboete of een pak slaag wilden ontvangen van de kortpittige mevrouw zijn we nog voor 10.00u vertrokken. 

Na een rit van een klein uur belandden we bij de waterval. De wandelschoenen werden na een paar rustdagen weer tevoorschijn gehaald. Het was een makkelijk stuk lopen door het Abel Tasman park en we waren er al vrij vlot. We waren al voorbij een meisje in spagaat op een steen gelopen maar we wisten niet dat die later nog belangrijk zou worden in ons verhaal. De waterval stelde niet teleur dus we hebben de tijd genomen om dit even in ons op te nemen. Het was ondertussen een komen en gaan van mensen, maar het spagatenmeisje en ouders hielden een fotosessie boven op de stenen voor de waterval. Wij stonden beneden wat foto’s te maken. Jamie was in gedachte aan het kijken. Stefan zat ondertussen wat te prutsen met de camera maar zag de hele scene afspelen. Wat bleek: de moeder van het spagatenmeisje wilde graag op de foto. Enige opstakel: Er stond iemand met een knalroze Superdry trui, genaamd Jamie, in het beeld. Totaal in gedachte verzonken en hoorde niets van wat er omheen gebeurde. Stefan deed later uitgebreid verslag want het was volledig langs Jamie gegaan. Die moeder had tegen Jamie een paar keer “excuse me” gezegd. Jamie hoorde dit niet. Na die paar keer roepen had ze de moed opgegeven en heeft het spagatenmeisje maar een foto gemaakt met roze trui in beeld. Next level photobomb zullen we maar zeggen. Als ze uitgebreid foto’s willen maken dan huren ze maar een studio met op de achtergrond de waterval. Na een tijdje zijn we weer teruggelopen naar de auto. Wederom stond de roze trui weer in de weg bij mensen die een foto op de brug wilden maken. 

We hadden gezien dat er ergens nog een meertje zou zijn die rond de 63 meter diep was maar waarvan je de bodem duidelijk kon zien. Dit lag op de route en was gratis. Mooi maar bijzonder was het niet.

Ondertussen was het rond de 27 graden en heerlijk zonnig. Vandaag was de dag dat we in zee konden zwemmen! Stefan was de stoere boy en dook er direct in. Jamie stond panisch te springen omdat het zo koud was maar uiteindelijk ging die ook zwemmen. Nou ja, hangen aan Stefan. Veel te bang voor eventueel dieren of andere vieze dingen in de zee. 

We staan op de camping van eerder dus het is bekend terrein inmiddels. Morgen rijden we naar Blenheim om de volgende dag dolfijnen en walvissen te gaan spotten!