Dag 18: Weeromslag op de een-na-laatste dag

Gisterochtend waren we al vroeg wakker, het werd erg snel warm buiten. We hoefden pas om 12:00 uit te checken, dus we besloten nog even van het weer te genieten en bij het zwembad te liggen. Een plek om te ontbijten hadden we al in het stadje, maar dat besloten we nu naar later te schuiven en de twee nog overgebleven roomboter (met nadruk op roomboter) croissants van gisteren op te eten. In de accommodatie was wel lekkere koffie te krijgen in de morgen.

Toen we bij de locatie waren waar we gingen ontbijten bleek weer waarom we deze plek toch een mindere vibe vinden hebben dan de rest van de plaatsen waar we geweest zijn. Een hoop mensen die iets van je willen door een zielig verhaal op te hangen of een tekst op een bordje te laten zien. Helaas wil je iedereen wel helpen maar je wordt vaak opgelicht waar je bij staat. De avond ervoor kwam in het restaurant nog praktisch een complete fanfare binnen hossen met accordeon en al. Die geef ik liever geld zodat ze weer weg gaan. Hoewel het in dat restaurant sowieso behoorlijk druk en schreeuwerig was, met 6 tv schermen in een ruimte van luttele vierkante meters. Gelukkig stond het volume uit, maar we konden wel meegenieten van de wondere wereld van het Wrestlemania. Een soort toneelschool voor uitgerangeerde B acteurs die een beetje kunstmatig klappen kunnen incasseren. Verder was het restaurant prima met aardig personeel en leuke achtergrondmuziek. Aan veel dingen was hier te zien dat het gericht is op meer schreeuwerig Amerikaans, althans onze mening.

Daarom besloten we na het ontbijt maar richting San Jose te rijden om in ons vertrouwde hotel, waar we de reis ook zijn gestart, nog even bij het zwembad te kunnen liggen. Helaas werden de kaarten toch anders geschud vandaag. Vanuit Jaco vertrokken we met een aardig broeiende 32 graden op de thermometer. Gaandeweg ontstond er steeds meer bewolking en na een ware hoosbui waren we al bijna in San Jose… Oh jee. Toen we via de bekende route langs het vliegveld bijna bij het hotel waren begon het weer te plenzen. Ons relaxte doelstelling voor vandaag zagen we letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Wat wel een fijne bijkomstigheid was, was dat we nu een veel grotere kamer hebben dan de eerste keer. Het voelde daardoor een beetje minder erg. De medewerker die met ons mee liep herkende ons nog van het eerste bezoekje. Dat is best knap aangezien het hier een komen en gaan van toeristen is, maar wij zijn blijkbaar moeilijk te vergeten. Nadat het weer even droog werd in de namiddag hebben we nog maar even een kort rondje door de buurt gelopen. Onderweg zijn we als ware spionnen een parkeerterrein op geslopen, omdat daar een Toyota Starlet stond te pronken. De slagboom ging toen we weggingen zelfs open! Eenmaal op de hotelkamer leek het Jamie verstandig om de zonnebrand bij elkaar te gieten. We hadden namelijk een paar halve flesjes dus daar kon ze wel een van maken dacht ze. Iets te enthousiast goot ze het bij elkaar maar helaas, het paste niet. Zie de foto als bewijsstuk.

Nu het weer zo is hadden we beide ook wel naar huis gewild en de voorspelling voor vandaag lijkt niet heel veel beter. We blijven positief, er is altijd iets te doen en we hebben sowieso al een fantastische reis achter de rug met louter positieve ervaringen. Afgelopen nacht hebben we niet heel goed geslapen, want het leek net alsof er verschillende koffers bij de trap neer werden gehost en er vergaderingen op de gang werden gehouden. Pluk de dag en Pura Vida!