Dag 1: Eindelijk weg!

Na een weekend met veel schoonmaken, familiebezoekjes en spanning of we alles wel mee zouden hebben is het vandaag zo ver! Eindelijk gaan we naar Canada toe. Dit weekend besloten we om nog even lekker keelpijn te krijgen de longen uit ons lijf te hoesten. Top timing. Het lijkt vandaag weer mee te vallen dus we hopen maar op het beste. 

Om half 6 ging de wekker. Direct stonden we naast het bed want volgens ons moesten we nog heel wat doen. Eigenlijk viel dat alles mee en waren we ruim optijd klaar. Tenminste… Stefan zou zichzelf niet zijn als er op het laatste moment nog iets in de backpack moest omdat er nog een beetje ruimte over was. Dit keer een korte broek. Er ontstaat een patroon want in Nieuw-Zeeland gebeurde dit ook al. De kat werd natuurlijk nog even uitgebreid geknuffeld en toen was het moment daar. Enkele minuten later reden we met mama en oma richting Schiphol. 

De rit verliep voorspoedig en zonder file. Na een korte fotosessie (Zo leuk voor later. Gelukkig zijn we beide van die fotomodellen) konden we richting de incheckbalie. Aangezien we nu een boekwerk aan papier mee moesten nemen in verband met verschillende (corona)regels, was het aan de toch best even spannend. Er miste een code! Uiteindelijk bleek die op de andere pagina te staan. Thank god. Door naar de douane en de drukte zal wel wat meevallen. Toch?

HA, TOCH NIET! Het leek de Efteling wel. Overal waren extra linten geplaatst om de meute de goede kant op te sturen. Onderweg kwamen we zelfs borden met weetjes en tips tegen. Het houdt je bezig zullen we maar zeggen. De eerste Friese spreuk was alweer gespot op de tas van een reiziger, helemaal vertrouwd… Kijken hoelang het gaat duren voordat we de geliefde Friese zwembroek tegen zullen komen. Na een dik uur waren we aan de beurt dus dat viel nog mee. De man van de douane vroeg nog even of ik alle ritsen van voor naar achter en aan de zijkanten dicht wilde doen. Toen hij het zei moest hij om zichzelf lachen want dat is een beetje een vreemde vraag. Maar u vraagt, wij draaien! Met wat vertraging gingen we de lucht in.

Het eerste deel ging best wel soepel. Zeven uren en een rommelende maag verder landden we op vliegveld Toronto. Daar begon het circus weer opnieuw. We belandden bij een soort McDonalds bestelpalen. Gelukkig waren daar eerst de wachtrijen weer want we begonnen ze al te missen. Een medewerkster die daar duidelijk al te lang mensen naar de goede plek stond te dirigeren, wees ons naar een vrije plek. Dit ging bij ons weer absoluut niet zoals het moest. Stefan was als eerste en moest in een camera kijken. Er werd een foto gemaakt die dan weer op een bonnetje kwam. Na twee pogingen was dit nog niet gelukt en was zijn kans voorbij. Waarschijnlijk bewoog hij teveel en ondertussen waren we ook nog aan het praten. Vervolgens moesten we invullen hoeveel dagen we in Canada zouden verblijven. Weten wij veel! Dus de agenda werd erbij gepakt en tellen maar. Stonden we daar hoor, met z’n tweeen te stuntelen.

De volgende halte was bij de douane. We hoorden al iemand next roepen. We hadden beide een douanier in het vizier die aardig leek dus die moesten we hebben. We snelden voor een andere vrouw lang, die naar onze mening iets te lang aan het twijfelen was over waar ze heen moest. En go! Geen tijd te verliezen. Wat was dat een knappe kerel! Ik wist spontaan niet meer waar we heen gingen en wanneer we dat gingen doen. We kregen een groene sticker op ons paspoort dus onze missie was geslaagd. We hoefden hier dus niet te testen. Even later zagen we dat er een rij bij het testen stond dus misschien hebben we echt geluk gehad. 

Op het het vliegveld stond net een leuk bandje te spelen. Het was voor ons etenstijd dus we hebben een hamburger naar binnen geschoven. Ik verbaasde me erover dat er bij elk menu bier werd geschonken. Stefan lachte me uit want Root Beer is helemaal geen bier. Het zal de vermoeidheid wel zijn. Een vrouw voor ons dacht nog dat we haar uitlachten omdat ze niks van dat hele burger menu begreep. We maken dus al vrienden hier. Nog even twee uren overbruggen en vijf uren vliegen te gaan. Dit kunnen wij!